abscondens
حسامḥusām
n. ḥsm – cutting off, interrupting (n.)-
Aver. Ep. Parv. 201rb7: Et quia sompnus est abscondens hanc virtutem
Blum. 56, 1: والنوم لما كان حساما لهذه القوى
- 1 s.v. abscondere sukūn Aver. Ep. Parv.
Aver. Ep. Parv. 201rb7: Et quia sompnus est abscondens hanc virtutem
Blum. 56, 1: والنوم لما كان حساما لهذه القوى