absolvere
طلّقṭallaqa
v. ṭlq – to divorce (sc. a woman)-
Albu. Coni. tr. V, li. 523: fortasse absolvent viri mulieres suas
Yama.: وربّما طلّق الرجال نسائهم
- 1 Albu. Coni.
خلصḫalaṣa
v. ḫlṣ – to become clear-
Ps.-Fara. Flos 317: Et absolvit [ sc. scientia dialectice ] nobis ex istis divisionibus formationem completam et credulitatem certam
Cruz Her. li. 32: فيخلص لنا من هذه الأقسام التصوّر التامّ والتصديق اليقينيّ
- 1 Ps.-Fara. Flos