adiuvare se

1.1

تعاونtaʿāwana

v. ʿwnto cooperate
  1. Avic. Met. 546, 29: aliquando vero coniuges erunt tales quod non adiuvant se ad generandum

    Marm. 373, 1: وربما كان المتزاوجان لا يتعاونان على النسل

  1. 1 Avic. Met.
1.2

استعانistaʿāna (+ bi)

v. ʿwnto resort to, to make use of
  1. Avic. Met. 381, 20: postquam adiuverimus nos per id quod dictum est in naturalibus

    Marm. 261, 14: بعد أن نستعين أيضا بما قيل فى الطبيعيات

  1. 1 s.v. adiuvare Avic. Met.
1.3

معونةmaʿūna

n. ʿwnassistance
  1. Avic. Met. 19, 45: non est intentio earum perducendi ad hoc, sed ut adiuvent se adinvicem

    Marm. 13, 14: لم يكن القصد متجهًا إلى هذا المعنى، بل إلى معونة بعضها فى بعض

  1. 1 s.v. adiuvare Avic. Met.

بل إلى معونة بعضها فى بعض – sed ut adiuvent se adinvicemAvic. Met. 13 / 19

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: