advenire

1.

وقعwaqaʿa

v. wqʿto happen; (+ li) to occur to, to befall
  1. Albu. Coni. tr. II, li. 610: et advenerunt guerre et multiplicata sunt discidia

  2. Albu. Coni. tr. VI, li. 929: significat illud angustias que advenient hominibus et siccitatem in pluribus regionibus

  3. Avic. An. vol. II 40, 53: Aliquando autem ab aestimatione adveniunt alia iudicia

  4. Avic. Met. 7, 27: persuasio enim quae advenit animae ex assiduitate sensus

  5. Avic. Met. 343, 24: retributio et voluntas in eo quod intenditur non advenit nisi rei imperfectae in essentia

    Marm. 232, 14: أن الغرض والمراد فى المقصود لا يقع إلا للشىء الناقص الذات

  6. Avic. Gen. 75, 11: quando congregantur et componuntur [ sc. elementa ] , advenit eis mutatio in qualitatibus suis secundum magis et minus

    Qass. 137, 9: وإذا تركبت [sc. العناصر] فإنما يقع بينها تغير فى كيفياتها بالزيادة والنقصان

  7. Avic. Qual. 71, 23: quia mixtio quae advenit ei non impedit nos ad inveniendum rem in qua vincat terrestreitas

  1. 8 Albu. Coni.
  2. 1 Avic. An.
  3. 4 Avic. Met.
  4. 1 Avic. Gen.
  5. 1 Avic. Qual.
2.

وردwarada

v. wrdto arrive; to come, to be conveyed (+ ʿalā: to)
  1. Avic. An. vol. II 13, 68: Si autem haec forma eo modo quo est compositionis vel divisionis adveniret deforis

  2. Avic. An. vol. II 32, 45: necesse est enim sine dubio ut forma quae advenit illi, describatur in istis virtutibus

  3. Aver. Ep. Parv. 191vb52: Istud autem instrumentum non agit nisi quando fuerit in sua complexione naturali, nullo adveniente turbante ipsum

    Blum. 5, 9: وانما تفعل هذه الآلة فعلها اذا كانت على مزاجها الطبيعى دون ان يرد عليه شىء يكدرها ويحركها

  4. Aver. Ep. Parv. 201va34: et quando membris advenerit nutrimentum, humefiunt et infrigidantur magis quam ante

    Blum. 62, 6: ومن شأن الاعضاء اذا ورد عليها الغذاء، ان تبرد وترطب اكثر مما كانت

  5. Alhaz. Opt. 39, 33: statim comprehendit, quod id, quod accidit in visu, advenit extrinsecus, et operans ipsum est extra visum

    Sabra II 50b, 22: فقد أدركت أن ذلك الذي يحدث في البصر هو شيء يرد من خارج ومحدثه خارج عن البصر

  6. Avic. Gen. 42, 61: Nam quomodo adveniret res ab extra

  1. 2 Avic. An.
  2. 2 also s.v. radda Aver. Ep. Parv.
  3. 1 Alhaz. Opt.
  4. 1 Avic. Gen.
3.1

عرضʿaraḍa (+ li)

v. ʿrḍto occur to, to happen to
  1. Albu. Coni. tr. V, li. 30: Et si fuerit illud in specie bestiali, precipue qua homines utuntur, significat quod adveniet eis dampnum cum interfectione

  2. Albu. Coni. tr. VI, li. 822: cum gravamine quod adveniet in regionibus et multam ebullitionem colere nigre in hominibus et demonibus

  3. Avic. Gen. 46, 54: quod figurae istorum corporum et quantitates eorum sunt res eis debitae per naturam eorum, vel sunt res eis debitae non per naturam eorum, sed quod advenit eis ab extra

  4. Avic. Gen. 54, 26: quando accidens non advenit aquae quod obviat ei, figuratur sphaerice

    Qass. 120, 12: فإن الماء إذا لم يعرض له عارض باللقاء تشكل كريا

  5. Avic. Qual. 59, 7: et quod non madefit est illud cui non advenit istud accidens

  1. passim Albu. Coni.
  2. 13 Avic. Gen.
  3. 1 Avic. Qual.
3.2

عارضʿāriḍ

act. part. ʿrḍoccurring, befalling
  1. Albu. Coni. tr. V, li. 40: et erit illud propter vermes qui advenient eis aut locustas aut propter abundantiam pluviarum et frigoris

  2. Albu. Coni. tr. VII, li. 175: significat multa impedimenta advenire in pueros et plantas

    Yama.: دلّ على كثرة الآفات العارضة في الولدان والنبات

  1. 36 Albu. Coni.

دلّ على كثرة الآفات العارضة – significat multa impedimenta advenireAlbu. Coni. tr. VII, li. 175

4.1

حدوثḥudūṯ

n. ḥdṯoccurrence; coming into being; creation
  1. Albu. Coni. tr. II, li. 899: significat … quod advenient terremotus

  2. Albu. Coni. tr. VI, li. 1058: significat illud regem deponi violenter a loco suo et advenire multa incommoda

  3. Avic. Met. 308, 52: Illud enim augmentum non potest advenire sibi ex seipso

    Marm. 206, 12: لأن تلك الزيادة لا يجوز أن يكون حدوثها بذاتها

  4. Ibn Tum. 109c, 23: et quicquid scitur esse, cum prius non fuisset, infertur ex hoc quod advenit

    Goldz. 231, 12: كل ما علم وجوده بعد ان لم يكن وجب حدوثه

  1. 12 Albu. Coni.
  2. 1 Avic. Met.
  3. 1 Ibn Tum.

لا يجوز أن يكون حدوثها بذاتها – non potest advenire sibi ex seipsoAvic. Met. 206 / 308

4.2

حدثḥadaṯa

v. ḥdṯto happen, to occur; to come to be
  1. Albu. Coni. tr. II, li. 937: illud significat guerram que adveniet terre Arabum

    Yama.: فإنّ ذلك دليل على منازعة تحدث بأرض العرب

  2. Albu. Coni. tr. VIII, li. 232: quoniam illud significat gaudia advenire regi Babilonie

  3. Avic. Met. 88, 49: cum hac dispositione non advenit nisi quod sequitur ex ipsa dispositione

    Marm. 60, 15: ولم يحدث مع هذه الحالة إلا ما يلزم هذه الحالة

  4. Avic. Met. 442, 67: Vides quod nunc complacuit sibi illud facere vel advenit hora eius

  1. 6 Albu. Coni.
  2. 4 Avic. Met.
4.3

حادثḥādiṯ

act. part. ḥdṯoccurring; coming to be
  1. Albu. Coni. tr. V, li. 772: significat nocumentum advenire nobilibus et vasallis regum

    Yama.: دلّ على المضرّة الحادثة للأشراف وأصحاب السلاطين

  2. Avic. Met. 299, 82: Ipsi enim non faciunt eum alienum a dispositione quae sibi adiungitur propter quam, cum sibi advenit, provenit ab eo esse postquam non fuit

    Marm. 200, 12: فإنهم لا يخلونه عن مقارنة ما يقارنه من حال حادثة لأجلها ما صدر عنه وجوده بعد ما لم يكن

  1. 1 Albu. Coni.
  2. 1 Avic. Met.

من حال حادثة – a dispositione … cum sibi advenitAvic. Met. 200 / 299

4.4

إحداثiḥdāṯ

n. ḥdṯbringing about, bringing into existence (n.)
  1. Avic. Met. 301, 14: et illa vel alia causa est causa adveniendi aptitudinem perfectam ad huiusmodi dispositionem

    Marm. 201, 16: وذلك أن شيئا آخر علة لإحداث الاستعداد التام فى مثل هذه الحال

  1. 1 Avic. Met.
5.

حلّḥalla (+ acc.)

v. ḥllto inhere in, to dwell in, to settle in
  1. Avic. An. vol. I 61, 68: animalis ergo anima advenit in materiam … quae est causa perficiendi materiam in quam adveniat illa scilicet animalis

    Rahm. 29, 13: فتكون الحيوانية متحصلة فى مادة … هى علة لقوام هذه التى حلتها أعنى الحيوانية

  2. Avic. Met. 67, 44: Id vero in quo aliquid est, est id in quo, cum aliquid advenit, fit per illud alicuius dispositionis

    Marm. 47, 1: وأن المحل كل شىء يحله شىء فيصير بذلك الشيء بحال ما

  3. Avic. Met. 322, 59: Si vero non fuerit existens nisi per id quod advenit in eam

  1. 1 Avic. An.
  2. 5 Avic. Met.
6.

تهيّأtahayyaʾa

v. hyʾto be possible, to be imminent; (+ li) to be disposed to
  1. Albu. Coni. tr. II, li. 637: quoniam advenit illud apud impedimentum divisionis in domo Mercurii

  2. Albu. Coni. tr. IV, li. 36, version c, see fn. 39: et advenient eis tristitia et planctus vehementes, et advenient bella inter Arabes

    Yama.: ويعرض لهم هموم وأحزان شديدة وتتهيّأ حروب بين العرب

  3. Avic. Met. 91, 11: Iam autem notum erat quod in ipsa hyle adveniunt mensurae diversae

    Marm. 62, 12: فقد علم أن الهيولى قد تتهيأ بعينها لمقادير مختلفة

  1. 3 Albu. Coni.
  2. 1 Avic. Met.
7.1

لحقlaḥiqa

v. lḥqto adhere, to attach, to join
  1. Avic. An. vol. I 59, 39: cui postea adveniat anima sicut pars aliqua quae non habet postea partem in eius definitione

  2. Avic. An. vol. II 50, 12: Sed in actione intellectus, definitio sinistri et definitio dextri adveniunt quadrato

    Rahm. 191, 13: وأما فى صقع العقل فإن حد التيامن وحد التياسر يلحق المربع

  3. Avic. Met. 119, 11: haberet eam quae sibi inerat et unitatem quae adveniret et tunc essent ei duae unitates

    Marm. 82, 12: أو تكون له [sc. الجوهر] وحدة كانت ووحدة لحقت، فتكون له وحدتان

  1. 2 Avic. An.
  2. 1 Avic. Met.
7.2

كان مستلحقًاkāna mustalḥiqan (+ acc. + bi)

verb. phrase kwn lḥqto be affiliating, to be connecting s.th. with
  1. Avic. Met. 240, 84: unde ad eius esse adveniunt accidentia et dispositiones extrinsecus

    Marm. 158, 11: فيكون وجوده مستلحقا به أعراضا وأحوالا خارجة

  1. 1 Avic. Met.
7.3

لحوقluḥūq

n. lḥqattachment
  1. Avic. An. vol. II 50, 11: non propter aliquid quod sit adiunctum isti vel illi quod, postquam advenerit eis, fiat hoc sinistrum et illud dextrum

    Rahm. 191, 11: لا بسبب شرط يقرن بذلك وبهذا وبعد لحوقه يفرض ذلك يمينا وهذا يسارا

  1. 1 Avic. An.

وبعد لحوقه – postquam advenerit eisAvic. An. 191 / vol. II 50

8.

أتىatā

v. ʾtyto come
  1. Avic. An. vol. I 214, 49: ut sensibilia advenirent eis

  2. Avic. Gen. 51, 41: quare aer converteretur iterum ad aquam praeter hoc quod sit in eo aliquid ingrediens locum eius, item praeter hoc quod adveniet aliquid ab extra?

    Qass. 117, 12: فلمَ يستحيل الهواء مرة أخرى من غير أن يكون فيه تلك المتخلفات، ومن غير أن يأتيها شىء من خارج؟

  3. Avic. Gen. 80, 40: advenit resolutio super quamlibet partem eius antiquam

  1. 1 Avic. An.
  2. 2 Avic. Gen.
9.

كانkāna

v. kwnto happen; (+ li) to be possible for, to be able to
  1. Avic. An. vol. I 180, 35: quia hoc res est quae advenit subito

    Rahm. 96, 9: فإن ذلك أمر يكون دفعة

  2. Avic. Met. 218, 79: eo quod advenit eis [ sc. rebus non habentibus quantitatem ] intendi et remitti, sicut dicitur calor totus et virtus tota

    Marm. 147, 10: أو كان لها [sc. غير ذوات الكمية] أن تشتد وتضعف كالحرارة كلها والقوة كلها

  1. 1 Avic. An.
  2. 1 Avic. Met.
10.1

صدورṣudūr (+ ʿan)

n. ṣdrproceeding from (n.)
  1. Avic. Met. 344, 30: ut advenire illam intentionem ab illo in aliud a se, vel non advenire, sibi aequale est

    Marm. 232, 19: إما أن يكون صدور ذلك المعنى عنه إلى غيره بحيث كونه عنه له ولا كونه عنه بمنزلة

  2. Avic. Met. 501, 81: Similiter et mores non sunt mali nisi propter hoc quod haec adveniunt ex illis

  1. 3 Avic. Met.
10.2

صدرṣadara (+ ʿan)

v. ṣdrto proceed from
  1. Avic. Met. 91, 99: Cum hoc etiam non oporteret ut ex ea causa adveniret spatium unum tantum et non aliud

    Marm. 62, 6: ومع ذلك أيضا فليس يجب أن يصدر عن ذلك السبب حجم بعينه دون حجم

  1. 1 Avic. Met.
10.3

صادرṣādir (+ ʿan)

act. part. ṣdrproceeding from
  1. Avic. An. vol. I 21, 51: Ea autem quae adveniunt ex anima, quaedam sunt quemadmodum motus

    Rahm. 7, 11: لأن الأمور الصادرة عن النفس منها ما هو من باب الحركة

  1. 1 Avic. An.

لأن الأمور الصادرة عن النفس – Ea autem quae adveniunt ex animaAvic. An. 7 / vol. I 21

11.

دخلdaḫala (+ ʿalā)

v. dḫlto come over s.o.
  1. Albu. Coni. tr. V, li. 435: significat mestus et tristitias advenire scriptoribus

  2. Albu. Coni. tr. VII, li. 142: significat angustiam que adveniet hominibus in fine anni

    Yama.: دلّ على غمّ يدخل على الناس في آخر السنة

  1. 3 Albu. Coni.
12.1

حصلḥaṣala

v. ḥṣlto occur, to come about
  1. Avic. Met. 84, 78: aestimaverimus hyle alicuius glebae exspoliatam, et deinde advenire in eam formam illius glebae

  2. Avic. Met. 201, 24: Quae autem sunt per consuetudinem, sunt ea quae adveniunt ex actionibus quae non egent illis

    Marm. 135, 8: وأما الذى بالعادة فهو ما يحصل من أفاعيل ليست مقصودة فيها ذلك فقط

  1. 2 Avic. Met.
12.2

حاصلḥāṣil

act. part. ḥṣlcoming about, supervening, being realized
  1. Avic. Met. 37, 99: Sensus enim nostrae dictionis, quod non esse est tale, est quod talis dispositio advenit in non esse

    Marm. 25, 18: ومعنى قولنا: إن المعدوم «كذا»، معناه أن وصف «كذا» حاصل للمعدوم

  2. Avic. Met. 37, 00: nec est differentia inter advenire et esse

  1. 2 Avic. Met.

أن وصف «كذا» حاصل للمعدوم – quod talis dispositio advenit in non esseAvic. Met. 25 / 37

12.3

كان متحصّلًاkāna mutaḥaṣṣilan

verb. phrase kwn ḥṣlto be realized
  1. Avic. An. vol. I 61, 66: animalis ergo anima advenit in materiam quae iam prius est constituta ab illa

    Rahm. 29, 12: فتكون [sc. النفس] الحيوانية متحصلة فى مادة تقومت بذاتها [sc. النباتية]

  1. 1 Avic. An.
12.4

حصولḥuṣūl

n. ḥṣlcoming about, realization
  1. Avic. An. vol. I 137, 78: passio autem non est nisi cum aliquid removetur et aliquid advenit

    Rahm. 71, 2: والانفعال إنما يكون عند زوال شىء وحصول شىء

  1. 1 Avic. An.

عند … حصول شىء – cum … aliquid advenitAvic. An. 71 / vol. I 137

13.

اتّفقittafaqa

v. wfqto happen
  1. Avic. Gen. 2, 20: Et res quae accidit et quae est cogens, aut continget quod advenit principium renovationis illic aut prope et appropriavit se illi loco, aut advenit quod movens movit

    Qass. 78, 7: والأمر العارض القاسر إما أن يكون قد اتفق ابتداء الحدوث هناك، أو بالقرب منه، فاختص به؛ أو اتفق أن نقله ناقل إليه

  1. 2 Avic. Gen.
14.

صارṣāra (+ ilā)

v. ṣyrto come to belong to
  1. Avic. Met. 118, 7: habebit etiam alias proprietates quae adveniunt ei et adiunguntur ei

    Marm. 82, 10: يكون لها جوهر آخر تصير إليه وتقارنه

  2. Avic. Met. 119, 9: et haec substantia erit sic quod, si non adveniret ei illa unitas, non haberet unitatem

  1. 2 Avic. Met.
15.1

سافرsāfara

v. sfrto travel
  1. Avic. An. vol. I 150, 80: contigit autem aliquo tempore bella fieri in partibus illis et advenisse illuc aves tigrides

    Rahm. 79, 5: وقد اتفق فى بعض السنين أن وقعت ملحمة بتلك البلاد فسافرت الرخم إلى الجيف

  1. 1 Avic. An.
15.2

مسافرةmusāfara

n. sfrtravelling (n.)
  1. Avic. An. vol. I 180, 40: Et quandoquidem sic est, quid fuit necesse ut corpora parvissima recte advenirent a parte lucidi

    Rahm. 96, 13: فما الحاجة – إن كان الأمر على هذا – إلى مسافرة أجسام من جهة المنير

  1. 1 Avic. An.
16.

جرىǧarā (+ ʿalā)

v. ǧryto arrive at
  1. Avic. Met. 540, 38: cui, si advenerint actiones corporales, non tamen agent in eum dispositiones et habitus suarum impressionum

    Marm. 369, 11: فإذا جرت عليها أفعال بدنية لم تؤثر فيها هيئة وملكة تأثيرها

  1. 1 Avic. Met.
17.

قصدqaṣada

v. qṣdto move towards, to come to
  1. Avic. An. vol. II 34, 75: indigent ut adveniat eis spiritus cum toto calore naturali

    Rahm. 181, 20: فتحتاج إلى أن يقصدها الروح بجميع الحار الغريزى

  1. 1 Avic. An.
18.

تأدّىtaʾaddā (+ ilā)

v. ʾdyto be conveyed to
  1. Avic. An. vol. I 84, 64: Ex illis etiam est auditus, qui est vis ordinata in nervo expanso in superficiem nervi optici, ad apprehendendum formam eius quod sibi advenit

    Rahm. 42, 2: منها السمع وهى قوة مرتبة فى العصب المتفرق فى سطح الصماخ تدرك صورة ما يتأدى إليه

  1. 1 Avic. An.
19.

انتقلintaqala (+ ilā)

v. nqlto be transferred to
  1. Avic. Met. 119, 14: tunc ad aliquam duarum substantiarum non adveniret unitas

    Marm. 82, 14: فأحد الجوهرين لم ينتقل إليه الوحدة

  1. 1 Avic. Met.
20.

استأنفistaʾnafa

v. ʾnfto recommence, to begin anew (intr.)
  1. Albu. Coni. tr. VIII, li. 224: Deinde adveniet in anno sequenti annum quod sequitur illum numerum

    Yama.: ثمّ يستأنف في السنة المستأنفة للسنة التي تتلو لذلك العدد

  1. 1 Albu. Coni.
21.

اتّجهittaǧaha (+ min)

v. wǧhto come from the direction of
  1. Avic. An. vol. I 180, 45: quod radius sine dubio descendit a parte solis et advenit ex parte ignis

    Rahm. 96, 16: إن الشعاع لا محالة ينحدر من عند الشمس ويتجه من عند النار

  1. 1 Avic. An.
22.

انضمّinḍamma (+ ilā)

v. ḍmmto be joined to
  1. Avic. An. vol. I 62, 80: sed ex hoc quod advenit ei alia differentia propter quam fit alia natura

    Rahm. 30, 3: بل بما ينضم إليها فصل آخر تصير به طبيعة أُخرى

  1. 1 Avic. An.
23.

أشرقašraqa

v. šrqto emanate, to radiate
  1. Avic. An. vol. I 189, 77: ex quo tantum aliquando advenit lux alii

    Rahm. 102, 3: فتارة يشرق منه على شىء آخر الضوء وحده

  1. 1 Avic. An.
24.

لزمlazima (+ acc.)

v. lzmto accompany necessarily
  1. Avic. An. vol. I 61, 66: videtur enim quod vegetabilis perficiat eius materiam ad quam postea consequenter adveniat anima animalis

    Rahm. 29, 11: فيشبه أن تكون النباتية تقوم مادتها ثم يلزمها اتباع هذه النفس الحيوانية إياها

  1. 1 Avic. An.
25.

زمانيzamānī

adj. zmntemporal
  1. Avic. An. vol. I 155, 39: quasi enim non habet principium essendi et adveniendi nec dicitur nisi ad aliquid

    Rahm. 82, 2: لم يكن له مبدأ وجود زمانى كما يصح هذا الفرض فى غيره

  1. 1 Avic. An.

له مبدأ وجود زمانى – habet principium essendi et adveniendiAvic. An. 82 / vol. I 155

26.

سبقsabaqa

v. sbqto come first, to precede
  1. Avic. Met. 365, 67, corr. ref. 365, 37: quamvis cum una advenit, deletur alia et non agit aliquid

    Marm. 248, 4: وإن كان إذا سبق واحد تعطل الآخر فلم يعمل شيئا

  1. 1 Avic. Met.
27.

عادʿāda (+ ilā)

v. ʿwdto return to
  1. Avic. Met. 345, 60: et respondeat hoc esse aut ut bonum adveniat ei, aut ut malum removeatur ab eo

    Marm. 233, 16: فإذا أجيب حينئذ بخير يعود إليه أو شر ينتفى عنه

  1. 1 Avic. Met.
28.

اقتضىiqtaḍā

v. qḍyto require, to make necessary
  1. Avic. Met. 447, 62: Sed hic motus qui deest non advenit naturae nisi propter esse dispositionis non naturalis

    Marm. 307, 14: بل الحركة إنما تقتضيها الطبيعة لوجود حال غير طبيعية

  1. 1 Avic. Met.
29.

جائزǧāʾiz

act. part. ǧwzpossible
  1. Avic. Met. 44, 46: quicquid post non esse habet esse iam appropriatum est per aliquid quod sibi advenit ab alio a se

    Marm. 31, 5: ومن البين أن كل ما لم يوجد ثم وجد فقد تخصص بأمر جائز غيره

  1. 1 Avic. Met.

The Latin translator probably read ḥādiṯ ‘occurring’ instead of ǧāʾiz.

30.

جذبǧaḏaba

v. ǧḏbto draw to o.s.
  1. Aris. Anim. III 736b11: in actu autem non antequam adveniat cibus et faciat operationem animae

    Brug.: فاما بالفعال فلا قبل ان يجذب الغذاء كما يجذب المحمول المتفرّق ويعمل عمل النفس

  1. 1 Aris. Anim. III
31.

جاءǧāʾa (+ bi)

v. ǧyʾto bring forth, to produce
  1. Avic. Gen. 39, 16: et aliquotiens non est eis necessarium aliquid istorum, sed potius advenit cum additione

    Qass. 108, 15: وربما لم يحتج أن يطرد شيئا البتة؛ بل جاء بزيادة

  1. 1 Avic. Gen.
32.

لاءمlāʾama

v. lʾmto be adequate to
  1. Avic. Gen. 123, 8: Iam enim invenimus calidum et frigidum quod adveniunt qualitatibus passivis

    Qass. 176, 7: وقد وجدنا الحر والبرد يلائمان الكيفيتين المنفعلتين

  1. 1 Avic. Gen.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: