afficiens
مؤثّرmuʾaṯṯir
act. part. ʾṯr – having an effect, influencing-
Avic. An. vol. I 161, 44: et est hic aliquid, scilicet commotio aeris, afficiens ad similitudinem sui aerem qui est in aure
Rahm. 86, 9: وهاهنا مؤثر مثل نفسه
- 1 Avic. An.
ما يؤثّرmā yuʾaṯṯiru
rel. clause ʾṯr – what affects, what influences-
Avic. An. vol. I 65, 25: Et hoc contingit cum id quod percipit anima est credulitas quae non est afficiens corpus ex hoc quod est credulitas
Rahm. 32, 2: وذلك عندما يكون الوارد على النفس تصديقا ما وليس ذلك مما يؤثر فى البدن بما هو اعتقاد
- 1 s.v. afficere aṯṯara Avic. An.
وليس ذلك مما يؤثر فى البدن – quae non est afficiens corpusAvic. An. 32 / vol. I 65