affirmatio
إيجابīǧāb
n. wǧb – affirmation, affirming (n.)-
Avic. An. vol. II 102, 7: anima ponit habitudines inter quaeque universalia secundum affirmationem et negationem
-
Avic. Met. 56, 73: inter affirmationem et negationem non est medium
-
Avic. Met. 411, 45: non designatur nisi post anitatem, per negationem consimilium ab ipso et per affirmationem relationum ad ipsum
Marm. 283, 2: فإنما يوصف بعد الإنية بسلب المشابهات عنه، وبإيجاب الإضافات كلها إليه
-
Aver. Ep. Parv. 195va62: quia iudicatin eosecundum affirmationem et negationem
-
Aver. MC Int. diff. I, 1, 3: deinde dicemus post hec quid affirmatio et negatio … est
-
Aver. MC Int. diff. I, 1, 4: dicemus … quid est enuntiatio et oratio (vel dictio), que est genus affirmationis et negationis
- 1 Avic. An.
- 3 Avic. Met.
- 1 Aver. Ep. Parv.
- 65 Aver. MC Int.
موجبmūǧib
(nominalized) act. part. wǧb – affirmative; necessitating-
Aver. MC Int. diff. II, 36, 225: et incipiat [ sc. homo ] in numeratione causarum affirmationis renovationis illius
Butt. 80, 12: وأخذ [sc. إنسان] فى إعداد الأسباب الموجبة لحدوثه
-
Aver. MC Int. diff. II*, 62, 285: Iamque manifestum est quod non est uni affirmationi nisi una negatio
Butt. 97, 2: وقد تبين أنه ليس للموجب الواحد إلا سالب واحد
- 3 Aver. MC Int.
فى إعداد الأسباب الموجبة لحدوثه – in numeratione causarum affirmationis renovationis illiusAver. MC Int. 80 / diff. II, 36
إجابةiǧāba
n. ǧwb – assent-
Anar. 7, 25: quam difinivit secundum eundem modum cum affirmatione et negatione
Arnz. 6, 9: وحدّه أيضًا على تلك الجهة باجابة وسلب
- 1 Anar.
إثباتiṯbāt
n. ṯbt – establishing (n.)-
Thab. Fig. GC §16, Bjö. 8, 20: comprehensione scientiae earum et affirmatione probationis cuiusque divisionis earum
Lorch 48, 41: باستيفاء علمها وإثبات برهان كل قسم منها
- 1 Thab. Fig. GC
حكمḥukm
n. ḥkm – judgement-
Avic. An. vol. II 44, 19: spes enim est imaginatio alicuius rei cum affirmatione aut opinione quia erit
Rahm. 187, 17: فإن الرجاء تخيل أمر ما مع حكم أو ظن بأنه فى الأكثر كائن
- 1 Avic. An.