articulatus
معرّفmuʿarraf (+ bi)
pass. part. ʿrf – made definite (sc. a noun by an article) (gram.)-
Aver. MC Int. diff. IV, 102, 150: Dixit: et non est differentia … inter hoc quod ratiocinatur in subiecto ipsarum articulato cum a et l aut ratiocinatur in ipso incluso cum clausura universali
Butt. 123, 14: قال: ولا فرق … بين أن يلفظ بالموضوع فيها معرفا بالألف واللام أو يلفظ به مسورا بالسور الكلى
- 1 Aver. MC Int.