attribui
منسوبmansūb (+ ilā)
pass. part. nsb – related to-
Aris. Anim. II 647a6: Et sensus est prius in omnibus membris consimilibus, quoniam unusquisque sensus attribuitur uni generi
Kruk: ويكون اولا حس فى جميع الاعضاء التى اجزاؤها تشبه بعضها بعضا لان كل واحد من الحواس منسوب الى جنس واحد
-
Aris. Anim. III 766a31: feminae autem attribuitur debilitas
-
Aver. Ep. Parv. 192ra37: Et est proprium instrumentis trium virtutum, scilicet auditus et visus et olfactus, quod attribuuntur simplicibus
Blum. 8, 11: ويخص آلات الثلاث القوى، اعنى السمع البصر والشم انها منسوبة الى البسائط
- 1 Aris. Anim. II
- 1 Aris. Anim. III
- 1 s.v. attribuere nasaba Aver. Ep. Parv.
لان كل واحد من الحواس منسوب الى جنس واحد – quoniam unusquisque sensus attribuitur uni generi Aris. Anim. II 647a6
حصلḥaṣala (+ li)
v. ḥṣl – to occur to-
Avic. Met. 188, 90: Si autem … haec dispositio fuerit attributa causae et habuerit esse, tunc totalitas essentiae et eius quod adiungitur ei erit ipsa causa
Marm. 127, 10: فهذه الحال إذا حصلت للعلة ووجدت، تكون جملة الذات وما اقترن إليها هو العلة
- 1 Avic. Met.
فاضfāḍa
v. fyḍ – to emanate (intr.) (philos.)-
Avic. An. vol. II 124, 98: eo quod secundum aptitudinem corporum oportet attribui esse animae a causis separatis
Rahm. 233, 7: على أن تهيؤ الأبدان يوجب أن يفيض وجود النفس لها من العلل المفارقة
- 1 Avic. An.
The Latin translator probably read a form of the verb afāda ‘to bestow’ instead of fāḍa.
[ Goichon 1938, no. 544. ]مستفيدmustafīd
nominalized act. part. fyd – recipient, acquiring (n.)-
Avic. Met. 307, 33: et tunc attributor dignior est ad hoc quam id cui attribuitur
Marm. 205, 15: فحينئذ يكون المفيد أولى بما يفيده من المستفيد
- 1 Avic. Met.
يكون المفيد أولى … من المستفيد – attributor dignior est … quam id cui attribuiturAvic. Met. 205 / 307
غشيġašiya (+ acc.)
v. ġšw / ġšy – to be superimposed over-
Avic. Met. 109, 26: unitas enim quae sibi attribuitur non aufert ab ea multitudinem
Marm. 75, 17: فهناك كثرة غشيتها وحدة لا تزيل عنها الكثرية
- 1 Avic. Met.
حدثḥadaṯa
v. ḥdṯ – to come to exist-
Avic. Met. 252, 10: ei enim quod est species non attribuitur natura generalitatis in esse et in intellectu simul, nisi cum iam acceperis speciem in sua perfectione
Marm. 166, 7: بل إنما يحدث للشىء الذى هو النوع طبيعة الجنسية فى الوجود وفى العقل معًا إذا حدث النوع بتمامه
- 1 s.v. attribuere ḥaddaṯa Avic. Met.
بسببbi-sabab (+ genit.)
prep. phrase sbb – because of-
Avic. Met. 237, 27: Ipsum vero esse cum materia et accidentibus et ipsum esse hoc individuum … attribuitur tamen naturae particulari
Marm. 156, 9: وأما كونه مع مادة وعوارض وهذا الشخص … فهو بسبب الطبيعة الجزئية
- 1 Avic. Met.
فهو بسبب الطبيعة الجزئية – attribuitur tamen naturae particulari Avic. Met. 156 / 237