attribui

1.

منسوبmansūb (+ ilā)

pass. part. nsbrelated to
  1. Aris. Anim. II 647a6: Et sensus est prius in omnibus membris consimilibus, quoniam unusquisque sensus attribuitur uni generi

    Kruk: ويكون اولا حس فى جميع الاعضاء التى اجزاؤها تشبه بعضها بعضا لان كل واحد من الحواس منسوب الى جنس واحد

  2. Aris. Anim. III 766a31: feminae autem attribuitur debilitas

  3. Aver. Ep. Parv. 192ra37: Et est proprium instrumentis trium virtutum, scilicet auditus et visus et olfactus, quod attribuuntur simplicibus

    Blum. 8, 11: ويخص آلات الثلاث القوى، اعنى السمع البصر والشم انها منسوبة الى البسائط

  1. 1 Aris. Anim. II
  2. 1 Aris. Anim. III
  3. 1 s.v. attribuere nasaba Aver. Ep. Parv.

لان كل واحد من الحواس منسوب الى جنس واحد – quoniam unusquisque sensus attribuitur uni generi Aris. Anim. II 647a6

2.

حصلḥaṣala (+ li)

v. ḥṣlto occur to
  1. Avic. Met. 188, 90: Si autem … haec dispositio fuerit attributa causae et habuerit esse, tunc totalitas essentiae et eius quod adiungitur ei erit ipsa causa

    Marm. 127, 10: فهذه الحال إذا حصلت للعلة ووجدت، تكون جملة الذات وما اقترن إليها هو العلة

  1. 1 Avic. Met.
[ Goichon 1938, no. 159. ]
3.

فاضfāḍa

v. fyḍto emanate (intr.) (philos.)
  1. Avic. An. vol. II 124, 98: eo quod secundum aptitudinem corporum oportet attribui esse animae a causis separatis

    Rahm. 233, 7: على أن تهيؤ الأبدان يوجب أن يفيض وجود النفس لها من العلل المفارقة

  1. 1 Avic. An.

The Latin translator probably read a form of the verb afāda ‘to bestow’ instead of fāḍa.

[ Goichon 1938, no. 544. ]
4.

مستفيدmustafīd

nominalized act. part. fydrecipient, acquiring (n.)
  1. Avic. Met. 307, 33: et tunc attributor dignior est ad hoc quam id cui attribuitur

    Marm. 205, 15: فحينئذ يكون المفيد أولى بما يفيده من المستفيد

  1. 1 Avic. Met.
[ Goichon 1938, no. 542. ]

يكون المفيد أولى … من المستفيد – attributor dignior est … quam id cui attribuiturAvic. Met. 205 / 307

5.

غشيġašiya (+ acc.)

v. ġšw / ġšyto be superimposed over
  1. Avic. Met. 109, 26: unitas enim quae sibi attribuitur non aufert ab ea multitudinem

    Marm. 75, 17: فهناك كثرة غشيتها وحدة لا تزيل عنها الكثرية

  1. 1 Avic. Met.
6.

حدثḥadaṯa

v. ḥdṯto come to exist
  1. Avic. Met. 252, 10: ei enim quod est species non attribuitur natura generalitatis in esse et in intellectu simul, nisi cum iam acceperis speciem in sua perfectione

    Marm. 166, 7: بل إنما يحدث للشىء الذى هو النوع طبيعة الجنسية فى الوجود وفى العقل معًا إذا حدث النوع بتمامه

  1. 1 s.v. attribuere ḥaddaṯa Avic. Met.
[ Goichon 1938, no. 132. ]
7.

بسببbi-sabab (+ genit.)

prep. phrase sbbbecause of
  1. Avic. Met. 237, 27: Ipsum vero esse cum materia et accidentibus et ipsum esse hoc individuum … attribuitur tamen naturae particulari

    Marm. 156, 9: وأما كونه مع مادة وعوارض وهذا الشخص … فهو بسبب الطبيعة الجزئية

  1. 1 Avic. Met.

فهو بسبب الطبيعة الجزئية – attribuitur tamen naturae particulari Avic. Met. 156 / 237

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: