brutus
بهيميbahīmī
adj. bhm – animal (adj.)-
Aver. Ep. Parv. 202vb39: et mundus non declinans ad mores brute anime
-
Aver. Ep. Parv. 203ra53: anima enim bruta
Blum. 91, 10: فان شأن النفس البهيمية fa-inna šaʾna l-nafsi l-bahīmiyyati
- 2 Aver. Ep. Parv.