cognatus (n.)
من قرابته منmin qarābatihī man
prep. phrase qrb – s.o. of his kinship-
Avic. Met. 543, 82: nam, si aliquis eorum habet cognatos habentes superflua, ipsi sustentent eum
Marm. 371, 3: فإن كان لأمثال هؤلاء من قرابته من يرجع إلى فضل استظهار من قوته فرض عليه كفايته fa-in kāna li-amṯāli hāʾulāʾi min qarābatihī man yarǧiʿu ilā faḍli stiẓhārin min qūtihī furiḍa ʿalayhi kifāyatuhū
- 1 Avic. Met.
أصهارaṣhār (pl. of ṣihr)
n. ṣhr – relatives by marriage-
Alcab. diff. I, li. 329, versions mpc, see fn. 27: Tertia, domus fratrum ac sororum, propinquorum quoque ac cognatorum, fidei ac religionis
Yama.: الثالث بيت … المودّة والأصهار al-ṯāliṯu baytu … l-mawaddati wa-l-aṣhāri
- 1 Alcab.