coniugatio
اقترانiqtirān
n. qrn – conjunction-
Alhaz. Opt. 63, 36: et coniugationes illarum faciunt etiam alios modos pulchritudinis
Sabra II 120a, 25: وتفعل هذه المعاني أنواعًا من الحسن باقتران بعضها ببعض
-
Alhaz. Opt. 63, 46: et comprehendit [ sc. visus ] ipsas [ sc. intentiones ] compositas et comprehendit compositionem et coniugationem illarum
Sabra II 120b, 9: ويدركها [sc. البصرُ المعاني] مركبةً، ويدرك اقترانها وتألفها
- 2 also s.v. coniunctio Alhaz. Opt.
تركيبtarkīb (pl. tarākīb)
n. rkb – combination-
Aver. MC Gen. 169ra11: Compositiones autem sive coniugationes que fiunt ab istis sunt sex
Eich. 95, 9: ولمّا كانت التراكيب المتولّدة عنها ستّة
- 1 Aver. MC Gen.