constantia
ثباتṯabāt
n. ṯbt – firmness-
Albu. Coni. tr. II, li. 47: significat constantiam vicis regni usque ad horam complementi revolutionis
Yama.: دلّ على ثبات الدولة إلى وقت تمام الدور
-
Albu. Coni. tr. VII, li. 51: paucitatem constantie eius super res
- 9 Albu. Coni.
إثباتiṯbāt
n. ṯbt – evidence, confirmation-
Avic. Gen. 33, 2: ipsi tamen non tenent quod alteratio habet modum constantiae
Qass. 104, 18: وليس للاستحالة عندهم وجه إثبات
- 1 Avic. Gen.