contrariari

1.1

مقاومةmuqāwama

n. qwmresisting, opposing (n.)
  1. Avic. Gen. 5, 61: eo quod movetur ad contrariandum ei quod vincit et superavit ipsum

  2. Avic. Gen. 42, 69: totum autem, <ignis calefaciens> quod calefit cum illo, ille est debilis potentiae ad contrariari et impellere cum modica potentia

    Qass. 110, 13: وجملة النار المسخن بها ما يسخن أيضا ضعيفة المقاومة تدفع بأدنى قوة

  1. 2 Avic. Gen.
1.2

مقاومmuqāwim

act. part. qwmresisting
  1. Avic. Gen. 133, 34: nisi provenerit ab extra aliquid quod contrarietur ei et corrumperet eius formam igneam

    Qass. 184, 9: إلا أن يرد شىء مفسد للصورة النارية مقاوم لها

  1. 1 Avic. Gen.

شىء … مقاوم لها – aliquid quod contrarietur eiAvic. Gen. 184 / 133

2.1

تضادّtaḍādd

n. ḍddopposition, contradiction
  1. Avic. Gen. 119, 78: quod cognosceretur quodlibet eorum secundum illud <opus> in quo contrariantur

    Qass. 173, 4: فإن أريد أن يعرّف الفعل الذى لكل واحد منهما، على حسب التضاد

  1. 1 Avic. Gen.
2.2

ضادّḍādda

v. ḍddto be contrary
  1. Avic. Gen. 53, 89: quod ipsi nolunt et non custodiunt quod volunt in opinione sua, immo contrariantur ei

    Qass. 119, 6: وقد امتنعوا من ذلك، وهو يضاد متوَخّاهم فى مذهبهم

  1. 1 Avic. Gen.
2.3

كان مضادًّاkāna muḍāddan

verb. phrase kwn ḍddto be opposed
  1. Avic. Qual. 91, 30: et devictum in eis erit forte in potentia et parvum in quantitate, et contrariatur secundum naturam vincenti secundum quantitatem, debili in potentia fortitudinis

    Qass. 265, 12: ويكون المغلوب فيها قويّ القوة قليل المقدار، ومضادا بالطبع للغالب المقدار الضعيف القوة

  1. 1 s.v. muḍādd Avic. Qual.
2.4

تضادّtaḍādda

v. ḍddto be opposed to each other
  1. Aver. MC Int. diff. IV, 96, 42: due res que contrariantur secundum unum contrarium

    Butt. 119, 7: من الشيئين اللذين يتضادان بمضادة واحدة

  1. 1 Aver. MC Int.
3.1

خالفḫālafa

v. ḫlfto disagree, to differ
  1. Avic. Gen. 148, 49: Qui autem contrariatur huic rationi debet verecundari a seipso

    Qass. 196, 15: والذى يخالف فى هذا فسبيله أن يستحى من نفسه

  1. 1 Avic. Gen.
3.2

اختلفiḫtalafa

v. ḫlfto be different
  1. Avic. Gen. 136, 90: quorum motus naturales non contrariantur, cum non contrarientur eorum potentiae radicales

    Qass. 186, 12: لا تختلف حركاته الطبيعية؛ إذ لا تختلف قواه الأصلية

  1. 1 Avic. Gen.
4.

نافرnāfara

v. nfrto contradict, to be incompatible with
  1. Mesue Aph. A §51: nam, si qualitate fortior fuerit, deficit natura et contrariatur

    Troup.: لأنه ان كان قوي الكيفية أضعف الطبيعة ونافرها

  1. 1 s.v. contrarium esse Mesue Aph. A
5.

عاوقʿāwaqa

v. ʿwqto impede
  1. Avic. Gen. 131, 61: quod ab uno principio proveniunt duae potentiae quarum una contrarietur alteri

    Qass. 182, 1: أن ينبعث عن مبدأ واحد قوتان تعاوق إحداهما الأخرى

  1. 1 Avic. Gen.
6.

أبطلabṭala

v. bṭlto nullify, to counteract
  1. Avic. Gen. 135, 88: et quod diversificetur per accidentia, contrariatur inventione contrarietatis motuum naturalium per quos invenitur centrum et circulus

    Qass. 186, 11: وإنما يختلف بالأعراض، فيبطله وجود الحركات الطبيعية متضادة لوجود المركز والمحيط

  1. 1 Avic. Gen.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: