derivari
تفرّعtafarraʿa
v. frʿ – to branch out-
Avic. An. vol. II 177, 93: sed oportet ut deriventur [ sc. virtutes ] per diversa instrumenta quae creantur post illud membrum
Rahm. 264, 22: بل يجب أن تتفرع [sc. القوى] فى آلات مختلفة تتخلق بعد ذلك العضو تخلقا
-
Avic. Met. 261, 88: Iam ergo tibi naturam ostendimus universalis, et quomodo habet esse, et quomodo genus differt a materia tali modo quod possunt derivari alii modi de quibus postea loquemur
- 1 Avic. An.
- 1 Avic. Met.
انبعثinbaʿaṯa (+ min)
v. bʿṯ – to spring from, to originate in-
Avic. An. vol. II 182, 85: quae omnia non fuerunt ita, nisi ut despiciant super sensus, quorum plures non derivantur nisi ex priore parte cerebri
Rahm. 268, 6: وإنما كانا هناك ليطلا على الحواسّ التى أكثرها إنما تنبعث من مقدم الدماغ
- 1 Avic. An.
اُشتقّuštuqqa
pass. v. šqq – to be derived-
Avic. Met. 176, 70: paternitas enim non est in filio; tunc enim esset proprietas illius, et nomen eius derivaretur ab ea
Marm. 118, 15: فإن الأبوة ليست فى الابن وإلا لكانت وصفا له يشتق له منه الاسم
-
Avic. Met. 323, 99: Sed forma, non comparatur ei, nec dicitur quod sit ex ea, sed derivatur ab ea nomen
- 2 s.v. ištaqqa Avic. Met.
تشعّبtašaʿʿaba (+ min)
v. šʿb – to branch out from-
Avic. An. vol. II 5, 58: Et haec virtus est quae vocatur sensus communis, quae est centrum omnium sensuum et a qua derivantur rami
Rahm. 165, 6: فهذه القوة هى التى تسمى الحسّ المشترك وهى مركز الحواسّ ومنها تتشعب الشعب
- 1 Avic. An.
ساربsārib
act. part. srb – flowing-
Alpet. ch. 5 §2: et derivatur [ sc. virtus ] in corpora consequentia remissive et successive
Gold. 18v, 10: وهي [sc. القوة] ساربة* في الأجرام المتتالية بالتعاقب [ * unpointed in the ms. ]
- 1 s.v. sāriya Alpet.
وهي [sc. القوة] ساربة في الأجرام – et derivatur [ sc. virtus ] in corporaAlpet. 18v / ch. 5 §2