discipulus

1.

متعلّمmutaʿallim

nominalized act. part. ʿlmlearner, student
  1. Anar. 26, 10: Non tamen dimittitur discipulus quin cogatur credere

    Arnz. 40, 4: لكن يفارق المتعلّم على الاقرار به على طريق المسامحة

  2. Anar. 27, 23: Quedam sunt que sciuntur a magistris, et recepta sunt ab eis, et discipulis sunt prius ignota et non manifesta

  3. Avic. An. vol. II 152, 99: res autem terminantur sine dubio apud ingenia quas adinvenerunt homines ingeniosi, deinde tradiderunt eas discipulis

    Rahm. 249, 10: فإن الأشياء تنتهى لا محالة إلى حدوس استنبطها أرباب تلك الحدوس، ثم أدوها إلى المتعلمين

  4. Aris. Anim. III 742a26: verbi gratia doctor est ante discipulum

  5. Aris. Anim. III 742a28: quoniam falsum est ut sit musicus ante suam scientiam et incipiat operari, et forte erunt cannae ante discipulum

  1. 5 Anar.
  2. 1 Avic. An.
  3. 2 Aris. Anim. III
2.

تلميذtilmīḏ

n. tlmḏdisciple
  1. Avic. Met. 463, 76: Et isti duo ex antiquioribus discipulis magistri primi sunt magis circa aequalitatem viae

    Marm. 317, 16: وهذان أقرب قدماء تلامذة المعلم الأول من سواء السبيل

  1. 1 Avic. Met.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: