disconvenire
تشتّتtašattut
n. štt – dispersal, dividedness (of people)-
Albu. Coni. tr. VI, li. 451, version c, see fn. 62: Et cum fuerit [ sc. Mars ] transiens super Lunam, significat illud mortem regis Babilonie et nobiles illius disconvenire
Yama.: وإذا كان [sc. المرّيخ] المارّ فوق القمر دلّ ذلك على موت ملك بابل وتشتّت أشرافها
- 1 Albu. Coni.