discrepare

1.1

انفصلinfaṣala (+ ʿan)

v. fṣlto be separate from
  1. Avic. Met. 282, 11: Quomodo autem se habeat cum reliquis, hoc est quod, si differentia convenerit cum illis in quidditate, necesse erit ut discrepet ab eis per differentiam

    Marm. 178, 4: وأما حاله مع سائر الأشياء، فإن الفصل إن شاركها فى الماهية وجب أن ينفصل عنها بفصل

  1. 1 Avic. Met.
1.2

منفصلmunfaṣil (+ ʿan)

act. part. fṣlbeing separate from
  1. Avic. Met. 280, 58: Constat scilicet quod omnis species discrepat ab aliis secum convenientibus in genere per differentiam

    Marm. 176, 7: إنه من البين أن كل نوع منفصل عن شركائه فى الجنس بفصل

  1. 1 Avic. Met.

أن كل نوع منفصل عن شركائه – quod omnis species discrepat ab aliis Avic. Met. 176 / 280

2.

فارقfāraqa (+ acc.)

v. frqto separate o.s. from
  1. Avic. Met. 400, 14: si autem fuerit ut discrepet ab illa re, tunc illa quidditas non erit necesse esse ullo modo absolute

    Marm. 275, 9: وإن كان قد يقارن* ذلك الشىء فليست تلك الماهية البتة واجبة الوجود مطلقا [ * Bertolacci 2006, 534: يفارق ]

  1. 1 Avic. Met.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: