emanare

1.1

فاضfāḍa

v. fyḍto emanate (intr.) (philos.)
  1. Avic. An. vol. II 29, 2: Virtus enim imaginativa non semper repraesentat quod emanat a caelestibus

    Rahm. 179, 6: فإن القوة المتخيلة ليس كل محاكاتها إنما تكون لما يفيض على النفس من الملكوت

  2. Avic. An. vol. II 181, 51: Et a corde emanat ad epar virtus nutriendi, deinde emanat ab epate ad totum corpus mediantibus venis

  3. Avic. Gen. 66, 32: Et erit illius formae quae emanent ab ea in essentia illius corporis potentiae

    Qass. 130, 1: فتكون تلك الصورة يفيض عنها فى ذات ذلك الجسم قوى

  4. Avic. Gen. 117, 24: a nova forma substantiali emanat contrarium formae substantialis corruptae

  1. 20 Avic. An.
  2. 2 Avic. Gen.
[ Goichon 1938, no. 544. ]
1.2

كان فائضًاkāna fāʾiḍan (+ min)

verb. phrase kwn fyḍto be emanating from, to emanate from (philos.)
  1. Avic. An. vol. I 269, 58: Virtus autem visibilis est extra sensum communem, quamvis emanet ab eo

    Rahm. 152, 9: والقوة المبصرة غير الحسّ المشترك وإن كانت فائضة منه

  2. Avic. An. vol. II 161, 40: Impossibile est autem emanare omnes has virtutes ex corpore

    Rahm. 254, 16: وأما الجسم فلا يمكن أن تكون هذه القوى كلها فائضة منه

  1. 2 s.v. fāʾiḍ and emanans fāḍa Avic. An.
[ Goichon 1938, no. 549. ]
1.3

صار فائضًاṣāra fāʾiḍan (+ ʿan)

verb. phrase ṣyr fyḍto become emanating from, to emanate from (philos.)
  1. Avic. An. vol. II 174, 32: tunc id quod fuerat posterius fiet principium etiam prioris et emanat ab eo id quod erat prius

    Rahm. 262, 13: يصير حينئذ كل ما فرض متأخرا مبدأ أيضا للمتقدم وفائضا عنه المتقدم

  1. 1 s.v. fāʾiḍ Avic. An.
1.4

أفاضafāḍa (+ ʿalā)

v. fyḍto let emanate on, to emanate on (trans.) (philos.)
  1. Avic. An. vol. II 147, 12: aut ex principio agente emanet in animam forma post formam secundum petitionem animae

    Rahm. 245, 18: أو يكون المبدأ الفعال يفيض على النفس صورة بعد صورة بحسب طلب النفس

  1. 1 Avic. An.
[ Goichon 1938, no. 545. ]
1.5

فيضانfayaḍān

n. fyḍemanation (philos.)
  1. Avic. An. vol. II 161, 41: comparationes enim virtutum ad corpus non sunt ad modum emanandi sed recipiendi

    Rahm. 254, 18: فإن نسبة القوى إلى الجسم ليس على سبيل الفيضان بل على سبيل القبول

  1. 1 Avic. An.
2.1

صدرṣadara (+ ʿan)

v. ṣdrto proceed from (of acts) (psych.)
  1. Avic. An. vol. I 15, 76: Et id a quo emanant istae affectiones dicitur anima

    Rahm. 4, 8: والشىء الذى يصدر عنه هذه الأفعال

  2. Avic. An. vol. II 177, 92: Immo oportet ut principium diversarum virtutum non sit aptum ad hoc ut emanent ex loco eius omnes actiones earum

    Rahm. 264, 22: بل ينبغى أن يكون المبدأ للقوى المختلفة غير صالح لأن يصدر عن معدنه جميع أفعالها

  1. 11 Avic. An.
[ Goichon 1938, no. 355. ]
2.2

صدورṣudūr

n. ṣdrproceeding (of acts) (n.) (psych.)
  1. Avic. An. vol. I 34, 13: et alterum, scilicet ut corpus sit aptum ad hoc ut emanent ab illo istae actiones

    Rahm. 14, 14: أو كون الجسم بحيث يصح صدور تلك الأفعال عنه

  2. Avic. An. vol. II 166, 2: quamvis me fallat coniunctio eius cum instrumentis; et quia video illa et video actiones emanare ab illis

    Rahm. 257, 8: وأن تغلطنى مقارنة الآلات ومشاهدتها وصدور الأفعال عنها

  1. 2 Avic. An.
[ Goichon 1938, no. 356. ]

بحيث يصح صدور تلك الأفعال عنه [sc. الجسم] – ut corpus sit aptum ad hoc ut emanent ab illo istae actiones Avic. An. 14 / vol. I 34

2.3

صادرṣādir

act. part. ṣdrproceeding (philos.)
  1. Avic. Gen. 88, 18: et quod primae qualitates quae emanant a suis formis sint qualitates agentes

    Qass. 147, 14: وأن تكون الكيفيات الصادرة عن صورها أقدم الكيفيات المتفاعلة

  1. 1 Avic. Gen.
3.

انبعثinbaʿaṯa (+ min)

v. bʿṯto rise from, to originate in
  1. Avic. Met. 267, 8: sicut intelligimus sensibile id quod habet principium ex quo emanat sensus et alia huiusmodi

    Marm. 182, 2: فعنينا بالحساس الذى له المبدأ الذى ينبعث منه الحس وغيره

  1. 1 Avic. Met.
4.

رشحrašaḥa

v. ršḥto exude, to secrete (trans.) (bot.)
  1. Nico. Plan. §147: dispergiturque materia per omnes partes eius. Et quod superfluit emanabit

    Dross.: فتصير المواد فى جميع اجزاء النبات فما فضل عنه رشحه

  1. 1 Nico. Plan.
5.

نبعnabaʿa

v. nbʿto well up, to reach up
  1. Avic. Qual. 12, 78: et sunt in mari aliqua loca quae dulcorantur per illud quod emanat in eis ex fontibus sui litoris

    Qass. 207, 15: على أن فى البحر مواضع يعذبها ما ينبع إليها من عيون تحتها

  1. 1 Avic. Qual.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: