emanatio

1.1

فيضfayḍ

n. fyḍemanation (e.g. of abstract forms or of faculties) (philos., psych.)
  1. Avic. An. vol. II 127, 49: Cogitationes enim et considerationes motus sunt aptantes animam ad recipiendum emanationem

    Rahm. 235, 9: فإن الأفكار والتأملات حركات معدة للنفس نحو قبول الفيض

  2. Avic. An. vol. II 176, 77: emanatio autem prius debet emanare ab eo a quo principaliter pendet

    Rahm. 264, 10: لأن الفيض يجب أن يكون صادرا من أول متعلق به

  1. 3 Avic. An.
[ Goichon 1938, no. 546. ]
1.2

فيضانfayaḍān

n. fyḍemanation (philos.)
  1. Avic. An. vol. II 149, 49: et emanat ab ea virtus intellectus simplicis, quem sequitur emanatio ordinandi

    Rahm. 247, 9: ففاضت منه قوة العقل المجرد الذى يتبعه فيضان التفصيل

  1. 1 Avic. An.
[ Goichon 1938, no. 547. ]
1.3

فاضfāḍa

v. fyḍto emanate, to be provided (philos.)
  1. Avic. Gen. 128, 2: et caliditas etiam inventa in ea, materia non prohibet ab ea emanationem caliditatis per istam sui naturam

    Qass. 179, 16: والسخونة التى وجدت عنها لا تمنع أن تفيض عنها أيضًا السخونة فى طبعها

  1. 1 Avic. Gen.
[ Goichon 1938, no. 544. ]

لا تمنع أن تفيض عنها أيضًا السخونة – materia non prohibet ab ea emanationem caliditatis Avic. Gen. 179 / 128

2.

صدورṣudūr

n. ṣdrproceeding (of acts) (n.) (psych.)
  1. Avic. An. vol. I 17, 2: et emanatio illarum dispositionum erit ab essentia illius formae

    Rahm. 5, 15: ويكون صدور تلك الأحوال عن تلك الصورة بذاتها

  1. 1 Avic. An.
[ Goichon 1938, no. 356. ]

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: