errans

1.

متحيّرmutaḥayyir

act. part. ḥyrperplexed; wandering (star, i.e. planet)
  1. Alpet. ch. 2 §23: Et remansi per magnum tempus errans ignorans

    Gold. 12r, 3: ولقد بقيت زمانا متحيرًا متبلدًا

  2. Alpet. ch. 10 §1: sive sit stella fixa sive sit errans

    Gold. 42r, 12: كانت للكواكب الثابتة أو المتحيرة

  1. 2 Alpet.
2.

مخطئmuḫṭiʾ

nominalized act. part. ḫṭʾerring person, who errs
  1. Kindi Som. 22, 13: aestimator enim aestimationis debilis est errans

    Rīda 306, 1: فإن الظانّ أبدًا ظنًا ضعيفًا هو المخطئ

  1. 1 Kindi Som.
3.

مبطلmubṭil

nominalized act. part. bṭlfalsifier, liar (theol.)
  1. Albu. Intro. JS 188, 465: Glorificetur et sublimetur a dictis errantium sublimatione maxima

    Lemay 317, 259: جلّ وتعالى عمَّا يقول المبطلون

  1. 1 s.v. dictis Albu. Intro. JS

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: