acbar

كنّارkinnār

n. knrkinnār’ (a kind of string instrument) (mus., instr.)
  1. Albu. Intro. JS 220, 312: Et ascendit cum eo Virgultum multorum mirtorum, acbar, que sunt genera ludorum et ceng ad percutiendum que sunt instrumenta cantilene

    Lemay 377, 186: ويطلع معه بستان كثير الريحان وكنَّار وهو صنج يضرب به

  1. 1 Albu. Intro. JS

< Arabic < Hebrew kinnōr < Aramaic kennārā. WKAS s.v. kinnāratun. The Latin translator probably read ki(b)bār or akbār. See Lemay 1995, vol. III, 437–438. The Latin term is not documented in MLW, DMLBS and LLNMA.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: