accendi

1.1

اشتعلištaʿala

v. šʿlto catch fire; (+ acc.) to flare up with, to blaze with (fig.)
  1. Avic. An. vol. II 153, 11: Possibile est ergo ut alicuius hominis anima … ita sit inspirata ut accendatur ingenio ad recipiendum omnes quaestiones ab intelligentia agente

    Rahm. 249, 19: فيمكن إذًا أن يكون شخص من الناس مؤيد النفس … إلى أن يشتعل حدسا، أعني قبولا لها من العقل الفعال في كل شيء وترتسم فيه الصور التي في العقل الفعال

  2. Avic. An. vol. II 184, 12: non multum accenditur calore naturali

    Rahm. 269, 5: لئلا يشتعل الحار الغريزي اشتعالًا شديدًا

  3. Avic. Gen. 24, 14: sicut frustum ligni quod, cum accenditur, facit ipsum ignis ascendere versus aerem

  1. 4 Avic. An.
  2. 1 Avic. Gen.
1.2

اشتعالištiʿāl

n. šʿlinflammation
  1. Avic. An. vol. II 173, 17: si ignis agentis in illud non fuerit situs talis ut paulatim recipiat in se ignem accendi nec lucem eius et lumen

    Rahm. 262, 2: إن كان ليس وضعه من ذلك المؤثر فيه وضعا يقبل الاشتعال منه نارا ولا إضاءته وإنارته

  1. 1 Avic. An.
1.3

إشعالišʿāl

n. šʿlkindling (n.)
  1. Avic. An. vol. II 173, 15: loco animae humanae sit in eo ignem accendi

    Rahm. 261, 21: وليكن … مكان النفس الإنسانية إشعالها فيها نارا

  1. 1 s.v. ištiʿāl Avic. An.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: