adaptare

1.1

أصلحaṣlaḥa

v. ṣlḥto make good, to rectify
  1. Avic. Met. 341, 68: cum ipsum erat in potentia, est bonum quod adaptat ipsum, malum vero privatio est suae perfectionis

    Marm. 231, 1: وهو بالقوة خير يصلحه، لأن الشر هو العدم لكماله

  1. 1 Avic. Met.
1.2

إصلاحiṣlāḥ

n. ṣlḥimproving, correcting (n.)
  1. Aver. MC Int. diff. II*, 67, 360: quia intentio doctoris est adaptare questionem cum distinctione eius quod significat illud nomen equivocum

    Butt. 100, 11: لأن على المعلم إصلاح السؤال بتفصيل ما يدل ذلك الاسم المشترك عليه

  1. 1 Aver. MC Int.
2.

أعدّaʿadda

v. ʿddto prepare, to dispose
  1. Avic. Met. 78, 60: sed adaptat [ sc. substantialitas ] eam ad essendum aliquid in effectu per formam

    Marm. 54, 8: بل تُعِدّها [sc. الجوهريةُ] لأن تكون بالفعل شيئا بالصورة

  1. 1 Avic. Met.
3.

هيّأhayyaʾa

v. hyʾto dispose
  1. Avic. Met. 456, 49: sed actio prohibet eius [ sc. habitus honesti ] contrarium et adaptat ad illum

    Marm. 313, 12: بل الفعل يمنع ضدها [sc. الملكة الفاضلة] ويهيء لها

  1. 1 Avic. Met.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: