adaptare
أصلحaṣlaḥa
v. ṣlḥ – to make good, to rectify-
Avic. Met. 341, 68: cum ipsum erat in potentia, est bonum quod adaptat ipsum, malum vero privatio est suae perfectionis
Marm. 231, 1: وهو بالقوة خير يصلحه، لأن الشر هو العدم لكماله
- 1 Avic. Met.
إصلاحiṣlāḥ
n. ṣlḥ – improving, correcting (n.)-
Aver. MC Int. diff. II*, 67, 360: quia intentio doctoris est adaptare questionem cum distinctione eius quod significat illud nomen equivocum
Butt. 100, 11: لأن على المعلم إصلاح السؤال بتفصيل ما يدل ذلك الاسم المشترك عليه
- 1 Aver. MC Int.
أعدّaʿadda
v. ʿdd – to prepare, to dispose-
Avic. Met. 78, 60: sed adaptat [ sc. substantialitas ] eam ad essendum aliquid in effectu per formam
Marm. 54, 8: بل تُعِدّها [sc. الجوهريةُ] لأن تكون بالفعل شيئا بالصورة
- 1 Avic. Met.
هيّأhayyaʾa
v. hyʾ – to dispose-
Avic. Met. 456, 49: sed actio prohibet eius [ sc. habitus honesti ] contrarium et adaptat ad illum
Marm. 313, 12: بل الفعل يمنع ضدها [sc. الملكة الفاضلة] ويهيء لها
- 1 Avic. Met.