adiuvans

1.1

معينmuʿīn

(nominalized) act. part. ʿwnhelping, supporting; aid
  1. Albu. Coni. tr. II, li. 736: Et fuit almubtez super domum Lune et adiuvans vicem regni Venus

  2. Albu. Coni. tr. III, li. 27: ut sit unum adiuvantium super declarationem impressionum superiorum individuorum in accidentibus inferioribus secundum quod premisimus

  3. Avic. An. vol. I 277, 83: praeter has causas est ibi alia causa materialis adiuvans illas

  4. Avic. Met. 312, 35: vel <non> erit in adaptato aliqua duarum virtutum, scilicet nec adiuvans nec impediens

  5. Avic. Met. 491, 70: commixtio suarum comparationum ibi est causa commixtionis comparationum istorum elementorum vel adiuvans

    Marm. 337, 1: وكذلك امتزاج نسبتها هناك سبب لامتزاج نسب هذه العناصر أو معين

  6. Aris. Anim. II 652a31: quoniam natura semper laborat in dando virtutem adiuvantem et eicientem distemperantiam cuiuslibet membri per suum contrarium

    Kruk: لان الطباع ابدا يحتال ويصير قوة معينة دافعة لافراط مزاج كل عضو بضده المخالف

  7. Avic. Gen. 147, 28: Et accidunt aliae causae damnificantes rem, sicut laesio, vel amissio proficientis et adiuvantis

    Qass. 196, 3: وقد تعرض أسباب أخرى من حصول المفسد أو فقدان النافع المعين

  1. 2 Albu. Coni.
  2. 1 Avic. An.
  3. 3 Avic. Met.
  4. 1 Aris. Anim. II
  5. 1 Avic. Gen.
1.2

معاونmuʿāwin

act. part. ʿwnhelping
  1. Avic. Met. 311, 31: quia in adaptato, vel erit virtus adiuvans quae remanet et adiuvat

    Marm. 209, 4: إما أن يكون فى المستعد قوة معاونة، تبقى وتعين

  1. 1 Avic. Met.
1.3

عاونʿāwana

v. (in indef. rel. clause) ʿwnto help
  1. Avic. Met. 531, 85: sine consortio alicuius adiuvantis se in necessitatibus suorum negotiorum

    Marm. 364, 8: من غير شريك يعاونه على ضروريات حاجاته

  1. 1 s.v. adiuvare Avic. Met.
2.

معاضدmuʿāḍid

act. part. ʿḍdassisting
  1. Avic. Met. 388, 57: si … occasiones naturales fuerint naturaliter adiuvantes eius naturam

    Marm. 266, 11: و[sc. لو] كانت الأسباب الطبيعية المعاضدة بالطبع لطبيعته موجودة

  1. 1 Avic. Met.
3.

عاوقʿāwaqa

v. (in indef. rel. clause) ʿwqto impede
  1. Avic. Met. 311, 29: In ea enim est potentia adiuvans calefactionem quae fit in ea ab extrinsecus

    Marm. 209, 2: لأن فيه قوة تعاوق التسخن الذى يحدث فيه من خارج

  1. 1 s.v. adiuvare taʿāwaqa Avic. Met.

The Latin translator probably read ʿāwana ‘to help’ instead of ʿāwaqa.

4.

تابعtābiʿ (+ li)

act. part. tbʿsubsequent
  1. Aris. Anim. II 646a18: Aliae vero differentiae sunt adiuvantes istas, sicut ponderositas et levitas

    Kruk: فاما الفصول الأخر فهى تابعة لهذه مثل الثقل والخفة

  1. 1 Aris. Anim. II

The Latin translator perhaps read nāfiʿ ‘helpful’ instead of tābiʿ.

5.

موجبmūǧib

act. part. wǧbinducing, causing
  1. Avic. Gen. 127, 65: natura per se sit adiuvans et impediens

    Qass. 178, 9: أن تكون الطبيعة وحدها عائقة وموجبة

  1. 1 Avic. Gen.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: