adversari
ضادّḍādda
v. ḍdd – to oppose, to be opposed to-
Avic. Met. 519, 51: nec intentio quae adversetur ei et refugiat
Marm. 355, 16: ولا معنى تضاده وتنافيه
- 1 Avic. Met.
مضادّmuḍādd
act. part. ḍdd – opposed-
Avic. An. vol. I 137, 84: sed si naturales [ sc. complexiones ] adhuc habuerint esse, istae extraneae quae adversantur, sentientur
Rahm. 71, 7: وأما إن كانت [sc. الأمزجة] الأصلية موجودة بعد وهذه الطارئة مضادة لها أحسّ بها
- 1 Avic. An.
ضدّḍidd
n. ḍdd – opposite (n.)-
Avic. Met. 526, 95: imaginationi igitur caelesti de esse calorem adversatur id quod facit necessario esse frigidum
Marm. 361, 11: فالتصور السماوى للخير فى وجود ضد ما يوجبه المبرد فى ذلك
- 1 Avic. Met.
فى وجود ضد ما يوجبه المبرد – de esse calorem adversatur id quod facit necessario esse frigidumAvic. Met. 361 / 526
تعرّضtaʿarraḍa (+ li)
v. ʿrḍ – to interfere with, to oppose-
Avic. Met. 550, 89: Si autem alia civitas fuerit bonarum constitutionum, hoc non adversatur ei
Marm. 376, 12: وإذا كانت غير مدينة ولها سنة حميدة لم يتعرض [sc. السانّ] لها
- 1 Avic. Met.
مناقضةmunāqaḍa
n. nqḍ – contradicting (s.o.), contradiction-
Avic. Gen. 46, 41: Quod autem dixerunt qui adversabantur istis scilicet quod, si superficies haberet ponderositatem, et linea et punctus similiter deberent habere
Qass. 113, 17: وأما ما قيل فى مناقضتهم إن السطح، لو كان له ثقل، لكان يجب له أن يكون للخط. ثم للنقطة ثقل
- 1 Avic. Gen.
مقاومةmuqāwama
n. qwm – raising objections to, contending with s.o. (n.)-
Avic. Met. 358, 89: confidimus enim quod, per ea quae dicemus interim dum adversamur eis, utilia multa provenient
Marm. 243, 9: لما نرجو أن يجرى فى ذلك من فوائد نذكرها فى خلال مقاوماتنا إياهم
- 1 Avic. Met.
معاندmuʿānid
act. part. ʿnd – (s.o.) resisting obstinately-
Avic. Met. 515, 74: Isti vero aut negligunt studere ad acquirendum perfectionem humanam aut adversantur aut negant et defendunt sententias falsas
Marm. 353, 7: وهؤلاء إما مقصرون عن السعى فى كسب الكمال الأسنى، وإما معاندون جاحدون متعصبون لآراء فاسدة
- 1 Avic. Met.
وإما معاندون جاحدون – aut adversantur aut negantAvic. Met. 353 / 515
صدّṣadda (+ acc. + ʿan)
v. ṣdd – to restrain, to prevent s.o. from-
Avic. Met. 194, 82: passio et dolor qui accideret sibi ab illis adversaretur ei ad complendum suam actionem
Marm. 130, 16: وكان انفعاله والألم الذى يعرض له منه يصده عن إتمام فعله
- 1 Avic. Met.
بذّbaḏḏa
v. bḏḏ – to outstrip, to surpass-
Avic. Gen. 18, 72: Isti etiam adversantur eis, cum isti assignent differentiam inter generationem et alterationem, alii vero non
Qass. 93, 9: وهؤلاء أيضًا فقد بذوا عنده سائر الآخرين فى أن كان لهم سبيل إلى التفرقة بين الكون والفساد والاستحالة
- 1 Avic. Gen.