anhelitus (or: anelitus)
نفسnafas
n. nfs – breath-
Avic. An. vol. I 43, 23: anima etenim denominata est ab anhelitu, et anhelitus est infrigidans
Rahm. 19, 7: وإن النفس مشتق من النفس، والنفس هو الشىء المبرد
-
Aris. Anim. II 640b15: et nasus non findebatur et non aperiebatur nisi propter receptionem anhelitus et aeris
Kruk: وان المنخر انما انشق وانفتح لحال قبول الهواء والنفس
-
Aris. Anim. III 775b2: ita quod mulier potest in tempore partus retinere suum anhelitum
-
Aris. Anim. III 781a25: et facit in instrumento anelitus motum anelitus
- 1 Avic. An.
- 1 Aris. Anim. II
- 3 Aris. Anim. III
تنفّسtanaffus
n. nfs – breathing-
Aris. Anim. II 659a4: Et quia accidit ei ut cibus sit ei ex humido, necessario indiget anhelitu, quoniam est animal ambulans habens sanguinem
Kruk: فلانه عرض له ان تكون كثرة غذائه من الرطب باضطرار احتاج الى التنفس لانه حيوان مشاء دمى
-
Aris. Anim. II 665a18: Et anhelitus aeris prius vadit ad anterius cordis
Kruk: ويصير تنفس الهواء الى مقدم القلب اولا
-
Aris. Anim. III 742a7: Et pulmo distinguitur in membra quae creantur in eo ante anhelitum
- 20 Aris. Anim. II
- 1 Aris. Anim. III