appositus (adj.)

1.

خبرḫabar

n. ḫbrreport, reporting
  1. Aver. MC Int. diff. I, 8, 94: Et proprium verbi est quod sit semper appositum, non suppositum, predicatum, non subiectum

    Butt. 61, 12: وخاصة الكلمة أنها تكون أبدا خبرا لا مخبرا عنه ومحمولا لا موضوعا

  2. Aver. MC Int. diff. I, 8, 98: Et illud [quidem] sive ut sit secundum formam suam significans intentionem predicati et coniunctionem predicati cum subiecto, et illud, cum erit appositum per se

    Butt. 61, 14: وذلك إما بأن تكون بصيغتها تدل على المعنى المحمول وعلى ارتباط المحمول بالموضوع وذلك حيث تكون خبرا بنفسها

  1. 4 Aver. MC Int.

وخاصة الكلمة أنها تكون أبدا خبرا – Et proprium verbi est quod sit semper appositum Aver. MC Int. 61 / diff. I, 8

2.

موضوعmawḍūʿ

pass. part. wḍʿunderlying, posited
  1. Avic. Met. 176, 73: sed dispositionem appositam paternitati vel filiationi nos nescimus, nec habet nomen

    Marm. 118, 17: وأما حالة موضوعة للأبوة والبنوة فلسنا نعرفها ولا لها اسم

  1. 1 Avic. Met.
3.

مستندmustanid (+ ilā)

act. part. sndbased upon
  1. Avic. Met. 7, 30: Et hoc certe est appositum ad stabiliendum causas

    Marm. 6, 3: وهذا فى الحقيقة مستند إلى إثبات العلل

  1. 1 Avic. Met.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: