appropriare

1.1

خصّḫaṣṣa

v. ḫṣṣto belong specifically to; to make special mention of; (+ acc. + bi:) to specify s.th. by, to designate s.th. by (sc. a name)
  1. Albu. Coni. tr. II, li. 708: Et cum res ita se habeat, appropriemus itaque in hac differentia amborum significationem

    Yama.: وإذا كان الأمر كذلك فلنخصّ دلالتهما في هذا الفصل

  2. Albu. Coni. tr. III, li. 47: cum eo quod appropriavimus de eo in omnibus signis singulariter

    Yama.: مع ما خصّنا من ذلك في كلّ برج من البروج على الانفراد

  3. Avic. An. vol. II 57, 15: virtuti enim apprehendenti appropriatur, in eo quod apprehendit et quod agitat de eis quae semper renovantur aut de formis, delectamentum proprium

    Rahm. 195, 16: فإن القوة المدركة تخصها فيما تدرك وفيما تنقلب فيه من الأمور التى تتجدد بالمشاهدة أو من الصور مثلا لذّة تخصها

  4. Avic. Met. 68, 63: quod in hoc loco appropriamus nomine formae

    Marm. 47, 12: فهو الشىء الذى يخصه* فى مثل هذا الموضع باسم الصورة [ * Bertolacci 2006, 496: نخصه ]

  5. Avic. Met. 306, 3: Sed esse materiale, quamvis materia non praecessit, appropriatur tamen comparatio eius ad causam nomine geniturae

    Marm. 204, 13: وأما المادى، وإن لم تكن المادة سبقت، فيخص نسبته إلى العلة باسم التكوين

  6. Avic. Gen. 61, 12: et idcirco est usus quod approprietur istud contactui ita quod, <cum> duo corpora obviant sibi et unum in aliud non operatur, in hoc loco non vocabitur contactus

    Qass. 126, 1: ولأجل ذلك جرت العادة بأن يخص هذا المعنى فى هذا الوضع بالمماسة، حتى إذا التقى جسمان، ولم يؤثر أحدهما الآخر، لم يسم، فى هذا الوضع، مماسة

  7. Avic. Gen. 105, 26: Non est ergo rationabilius quod aliqua istarum duarum partium approprietur ad actionem plus quam [ad] alia

    Qass. 161, 5: فليس إحدى الطبيعتين أولى بأن تخص بالفعل من الأخرى

  1. 2 Albu. Coni.
  2. 1 Avic. An.
  3. 3 s.v. appropriari Avic. Met.
  4. 3 s.v. appropriari Avic. Gen.
[ Goichon 1938, no. 208. ]
1.2

خصّصḫaṣṣaṣa

v. ḫṣṣto specify, to render specific
  1. Avic. An. vol. II 21, 88: Sed prima causa quae appropriat unam formam et non aliam

    Rahm. 175, 2: ويكون السبب الأول الذى يخصص صورة دون صورة

  2. Avic. An. vol. II 49, 96: quid est quod fecit dispositiones, quia appropriavit illud hac dispositione

    Rahm. 191, 1: فقيل: ما الذى فعله الفارض حتى خصصه بهذه الحال

  3. Avic. Met. 84, 75: esset in quolibet loco quem possibile esset habere, nec appropriaretur uni potius quam alii

    Marm. 58, 8: أو يكون فى كل حيز يمكن أن يكون له لا يخصص ببعضه

  4. Avic. Met. 489, 29: quod unum non appropriat unum

    Marm. 335, 14: وأنت تعلم أن الواحد لا يخصص الواحد

  5. Avic. Gen. 3, 32: Relinquitur ergo quod consistet ratio in hoc quod pars erat in principio suae generationis, reperta in aliqua parte quae se renovavit in aliqua parte et appropriavit <se> ibidem per aliquam partem causarum

    Qass. 78, 15: فبقى أن يكون العمدة فيه أن الجزء إن كان، فى ابتداء تكونه، حاصلا فى حيز يخصص حدوثه فيه عن بعض العلل

  6. Avic. Gen. 140, 53: per illud quod renovatur in ea <de> dispositione completa quae appropriat eam materiam cum ea forma [cum ea] in aliqua re

    Qass. 191, 3: بما يحدث فيها من استعداد تام يخصصه بها أمر

  1. 4 Avic. An.
  2. 6 Avic. Met.
  3. 2 Avic. Gen.
[ Goichon 1938, no. 209. ]
1.3

تخصيصtaḫṣīṣ

n. ḫṣṣspecification, determination
  1. Avic. Met. 45, 47: tunc, ad appropriandum sibi utrumlibet, id quod ipsum est vel est sufficiens vel non sufficiens

    Marm. 31, 6: وذلك لأن هذا التخصيص إما أن تكفى فيه ماهية الأمر أو لا تكفى فيه ماهية

  1. 1 Avic. Met.
2.

أثبتaṯbata (+ acc. + li)

v. ṯbtto acknowledge s.th. in
  1. Alpet. ch. 1 §18: indiguerunt propter hoc ponere etiam motum reflexionis quem appropiaverunt [ sic ] motibus epiciclorum Veneris

    Gold. 5v, 2: وهو الذي أحوجهم أيضًا إلى حركة الانحراف التي أثبتوها لأفلاك التداوير في العلوية وفي الزهرة

  2. Alpet. ch. 5 §21: Et simile istis motibus appropiaverunt [ sic ] Lune

    Gold. 23r, 4: ومثل هاتين الحركتين أثبتوا للقمر

  1. 2 s.v. appropiare iṯbāt Alpet.
3.

أخلصaḫlaṣa (+ li)

v. ḫlṣto specify clearly
  1. Aver. MC Int. diff. I, 11, 134: cum volunt [ sc. grammatici ] appropriare futuro, faciunt intrare verbum .s.»

    Butt. 63, 11: ولذلك قال نحويو العرب إنهم إذا أرادوا أن يخلصوها للاستقبال أدخلوا عليها السين

  1. 1 Aver. MC Int.
4.

نسبnasaba (+ li)

v. nsbto relate to, to attribute to
  1. Alpet. ch. 1 §21: et appropiatur [ sic ] secundus (et est qui nominatur aliorum celorum qui sunt sub, scilicet celi stellati et celorum 7) appropiatur [ sic ] dico secundus alii celo inclinato, et exeunt duo eius poli a polis supremi

    Gold. 6r, 3: ونسبوا الحركة الثانية وهي التي ذكر أنها لسائر الأفلاك تحته أعني الكوكب والأفلاك السبعة لفلك آخر مائل قطباه خارجان عن قطبي الأعلى

  1. 1 s.v. appropiare Alpet.
5.

قربqaruba (+ min)

v. qrbto be near to, to come near to
  1. Mesue Aph. A §112: Cuius urinam non prenoveris sani, in eius medicina egroti non appropriabis veritati

    Troup.: متى لم يشاهد الطبيب بول المريض في حال صحته لم يقرب من الحق في علاجه

  1. 1 Mesue Aph. A
6.

استعلىistaʿlā (+ li)

v. ʿlw / ʿlyto come into view for
  1. Avic. Gen. 5, 76: Haec igitur turba existimabat quod <ignis> ex nihilo generabatur, sed antea est occultum quod exit, et appropriaret sensui

    Qass. 80, 8: فهؤلاء الطبقة يرون أن النار لا تكون من شىء بل الكائن منها يبرز ويستعلى للحس

  1. 1 Avic. Gen.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: