appropriari

1.1

اختصّiḫtaṣṣa (+ bi)

v. ḫṣṣto be specified by, to be distinguished by, to be characterized by
  1. Albu. Coni. tr. V, li. 510: planete quidem appropriantur cum illo sine ea quando equidistantia eius ad loca ista succedit in omnibus revolutionibus

    Yama.: فإنّ الكواكب تختصّ بذلك دونها إذا كانت موازاتها لهذه المواضع تتعاقب في سائر الأدوار

  2. Albu. Coni. tr. VIII, li. 19: Et planete quoque proprie appropriantur cum omni specie harum specierum, et appropriantur alii sine aliis

    Yama.: والكواكب أيضا تختصّ بكلّ صنف من هذه الأصناف وتختصّ بعضها دون بعض

  3. Avic. An. vol. I 141, 39: Videntur autem virtutes tangendi multae esse, quarum unaquaeque appropriatur uni contrariorum

    Rahm. 73, 10: ويشبه أن تكون قوى اللمس قوى كثيرة كل واحدة منها تختص بمضادة

  4. Avic. An. vol. II 77, 19: quod fit ex hoc quia totum ex hoc quod est totum, non appropriatur huic et non isti

    Rahm. 207, 2: وذلك لأن الكلى من حيث هو كلى ليس يختص بهذا دون ذلك

  5. Avic. Met. 54, 43: Hae igitur sunt proprietates quibus appropriatur necesse esse

    Marm. 38, 3: فهذه الخواص التى يختص بها واجب الوجود

  6. Avic. Met. 490, 40: Unde non oportet ut, quantum ad illud, approprietur una materia potius quam alia

    Marm. 336, 1: فلا يجب أن تختص بموجبه مادة دون مادة

  7. Alhaz. Opt. 13, 56: Diaphanitas autem non appropriatur alicui ex eis, quae pendent ex luce et colore

    Sabra I 100a, 5: وليس يختص الشفيف بشيء مما يتعلق بالضوء واللون

  8. Avic. Gen. 139, 48: Et idcirco appropriantur materiae consimiles ut sint materiae diversarum formarum a datore formarum

  9. Avic. Gen. 140, 51: et in materia sunt omnes contrarietates in potentia, sed appropriatur in una diversitatum

    Qass. 191, 2: والمادة فيها جميع الأضداد بالقوة، لكنها تختص بواحد من الأضداد

  1. 3 Albu. Coni.
  2. 3 also s.v. appropriare Avic. An.
  3. 15 Avic. Met.
  4. 1 Alhaz. Opt.
  5. 2 Avic. Gen.
[ Goichon 1938, no. 211. ]
1.2

تخصّصtaḫaṣṣaṣa (+ bi)

v. ḫṣṣto be specified by
  1. Avic. An. vol. II 21, 91: et quia appropriata est [ sc. prima causa ] huic

    Rahm. 175, 4: فلما تخصص [sc. السبب الأول] بذلك

  2. Avic. Met. 44, 45: manifestum est autem quod quicquid post non esse habet esse iam appropriatum est per aliquid quod sibi advenit ab alio a se

    Marm. 31, 5: ومن البين أن كل ما لم يوجد ثم وجد فقد تخصص بأمر جائز غيره

  3. Avic. Met. 419, 5: Si autem appropriatur eis individuum, hoc erit respectu temporis alicuius vel dispositionis alicuius

    Marm. 288, 11: وإن تخصصت بها شخصا فبالإضافة إلى زمان متشخص أو حال متشخصة

  4. Ibn Tum. 112d, 14: non enim astringitur tempori, neque appropriatur loco

    Goldz. 242, 10: لا يتقيد بالزمان ولا يتخصص بالمكان

  5. Alhaz. Opt. 69, 1: et sic certificatur forma rei visae, per quam appropriatur illa res visa apud sentientem

    Sabra II 136a, 20: لجملة المبصر تحققت صورة المبصر التي بها يتخصص ذلك المبصر

  6. Avic. Gen. 66, 29: et caliditas et frigiditas cuiuslibet corporum appropriantur ex parte formae substantialis

    Qass. 129, 17: فيتخصص كل جسم منها ببرد أو حر من جهة تلك الصورة

  1. 1 s.v. appropriare Avic. An.
  2. 8 Avic. Met.
  3. 1 Ibn Tum.
  4. 1 Alhaz. Opt.
  5. 1 Avic. Gen.
1.3

خصّḫaṣṣa

v. ḫṣṣ(+ acc.) to be peculiar to, to belong specifically to
  1. Avic. An. vol. I 11, 30: in viribus animalibus quae sunt propriae generum eius et deinde appropriantur speciebus eius

    Rahm. 2, 7: بقوى نفسانية تخص جنسه ثم تخص أنواعه

  2. Avic. An. vol. I 91, 71: Respectus autem eius secundum comparationem ad virtutem vitalem appetitivam est modus propter quem accidunt in ea affectiones quae appropriantur homini

    Rahm. 46, 4: فاعتبارها بحسب القياس إلى القوة الحيوانية النزوعية هو القبيل الذى تحدث منه فيها هيئات تخص الإنسان

  3. Avic. Met. 78, 67: Res vero non fit in effectu per aliquid commune, nisi habuerit differentiam per quam approprietur

    Marm. 54, 12: ولا يصير الشىء بالفعل شيئا بالأمر العام ما لم يكن له فصل يخصه

  4. Aver. MC Gen. 164vb64: Quapropter necesse est eis dicere, si calor appropriatur sperico, ut frigus approprietur alii corpori

    Eich. 71, 3: فيلزمهم إنْ كانت الحرارة تخصّ الشكل الكري أن تكون البرودة تخضّ شكلا آخر

  5. Aver. Ep. Parv. 191vb43: et appropriatur tactui et gustui hoc, quia non indigent medio

    Blum. 5, 2: ويخص قوتي اللمس والذوق انهما لا يحتاجان فى فعلهما الى متوسط

  6. Alhaz. Opt. 71, 3: et acquiret ex intuitione et certificatione formae eius formam eius particularem, quae appropriatur suo individuo

    Sabra II 141a, 1: ويقتني من تأمله وتحقق صورته صورتَه الجزئية التي تخص شخصه

  7. Alhaz. Opt. 71, 43: Ex comprehensione ergo quarundam intentionum, quae appropriantur formae hominis, comprehendit, quod illud visibile sit homo

    Sabra II 142b, 10: فمن إدراك البصر لبعض المعاني التي تخص هيئة الإِنسان قد أدرك أن ذلك المبصر إنسان

  1. 3 Avic. An.
  2. 1 Avic. Met.
  3. 1 Aver. MC Gen.
  4. 1 s.v. appropriare Aver. Ep. Parv.
  5. 2 Alhaz. Opt.
1.4

اختصاصiḫtiṣāṣ (+ bi)

n. ḫṣṣbeing specified, specification by
  1. Avic. Met. 205, 87: Anima quoque non provenit etiam nisi per esse subiecti corporalis, et possibilitas sui esse est in illo existens per illud propter hoc quod illa materia appropriatur sibi

    Marm. 137, 12: وأما النفس فإنها لا تحدث أيضا إلا بوجود موضوع بدنى. وحينئذ يكون إمكان وجوده فى ذلك قائما به لاختصاص تلك المادة به

  2. Avic. Met. 207, 38: hoc quod appropriatur sibi fit fortuitu

    Marm. 139, 4: فاختصاصه به جزاف

  3. Avic. Gen. 22, 65: Et quid est quod necessitat quod ignis approprietur ut sit elementum propterea quia caliditas eius est necessaria generatis

    Qass. 96, 13: وما الذى يوجب اختصاص النار بالعنصرية لحاجة الكائنات إلى الحرارة

  4. Avic. Qual. 13, 1: Quod autem approprietur mari per naturam suam stare in uno loco et non in alio, non est necessarium

    Qass. 208, 11: وأما اختصاص البحر فى طباعه بموضع دون موضع فأمر غير واجب

  1. 2 Avic. Met.
  2. 1 Avic. Gen.
  3. 1 Avic. Qual.
1.5

خاصّḫāṣṣ (+ bi)

act. part. ḫṣṣpeculiar to
  1. Aver. Ep. Parv. 201ra5: Et primo utrum approprientur anime aut corpori aut utrique

    Blum. 52, 3: والنظر فيهما اولًا هل هما خاصان بالنفس او بالجسد، او هما مما تشترك فيهما النفس والجسد

  2. Aver. Ep. Parv. 202rb3: Videmus enim quod homo non comprehendit de istis in sompno nisi ea que appropriantur sibi

    Blum. 75, 2: فانا نرى المرء انما يدرك من هذه الاشياء ويتقدم له فى النوم الانذار بحدوثها ما كان خاصًا بجسمه او نفسه

  3. Avic. Gen. 114, 45: Nam, si esset compositum ex partibus, partes eius essent oppositae in pertinentia locorum naturalium qui appropriantur eis

    Qass. 168, 13: ولو كان مركبا كانت أجزاؤه مختلفة فى استحقاق الأماكن الطبيعية الخاصة بها

  1. 2 s.v. appropriare ḫaṣṣa Aver. Ep. Parv.
  2. 1 Avic. Gen.

ما كان خاصًا بجسمه او نفسه – ea que appropriantur sibi Aver. Ep. Parv. 75 / 202rb

1.6

مختصّmuḫtaṣṣ (+ bi)

act. part. ḫṣṣspecified by, distinguished by
  1. Avic. Met. 92, 16: Igitur sine dubio appropriata est ei in se forma aliqua

    Marm. 62, 15: فهو إذن لا محالة مختص به لصورة ما فى ذاته

  2. Aver. Ep. Parv. 192ra56: declarata fuerit natura sensuum quibus appropriantur media

    Blum. 9, 10: وسيظهر السبب فى ذلك اذا تبينت طبيعة الحواس المختصة بالمتوسطات

  1. 1 s.v. appropriatus Avic. Met.
  2. 1 s.v. appropriare iḫtaṣṣa Aver. Ep. Parv.

فهو إذن لا محالة مختص به – Igitur sine dubio appropriata est eiAvic. Met. 62 / 92

1.7

تخصيصtaḫṣīṣ

n. ḫṣṣspecification, making specific (n.)
  1. Avic. Met. 332, 1: Deinde praeter has sunt aliae causae quae appropriantur aliquibus tantum dispositionibus motuum particularium, qui non comprehenduntur

    Marm. 225, 3: ثم وراء هذا علل لتخصيص هيئة دون هيئة من الحركات جزئية لا تضبط

  2. Avic. Met. 480, 32: materia habet impressionem in esse illius , et hoc est ipsam appropriari et signari

    Marm. 329, 9: فإن للمادة أيضا تأثيرا فى وجودها وهو تخصيصها وتعيينها

  1. 2 s.v. appropriare Avic. Met.
1.8

جُعل خاصًّاǧuʿila ḫāṣṣan (+ li)

pass. verb. phrase ǧʿl ḫṣṣto be made peculiar to, to be made belong specifically to
  1. Avic. Met. 485, 31: unaquaeque anima non appropriatur corpori nisi quia eius actio est propter illud corpus et in illo

    Marm. 332, 10: ثم كل نفس فإنما جعلت خاصة لجسم بسبب أن فعلها بذلك الجسم وفيه

  1. 1 Avic. Met.
2.1

كان موصوفًاkāna mawṣūfan (+ bi)

verb. phrase kwn wṣfto be described, to be characterized by
  1. Avic. Met. 230, 53: quod, cum res non fuerit appropriata altera affirmativa, appropriabitur hac altera affirmativa

    Marm. 150, 5: أنه إذا لم يكن الشىء موصوفًا بذلك الموجب الآخر كان موصوفًا بهذا الموجب

  2. Avic. Met. 230, 54: Cum autem fuerit appropriata hac, eius essentia non erit ipsa proprietas

    Marm. 150, 6: وليس إذا كان موصوفًا به كان ماهيته هو

  1. 2 Avic. Met.
2.2

وُصفwuṣifa (+ bi)

pass. v. wṣfto be described by
  1. Avic. Met. 230, 65: tunc sine dubio appropriabitur per hoc

    Marm. 150, 14: فلا محالة أنه يوصف بذلك

  1. 1 Avic. Met.
2.3

موصوفmawṣūf (+ bi)

pass. part. wṣfdescribed by
  1. Avic. Met. 299, 61: scilicet inquantum esse quod <habet> est appropriatum secundum quod est post non esse

    Marm. 199, 19: أى من حيث أن الوجود الذى له موصوف بأنه بعد العدم

  1. 1 s.v. kāna mawṣūfan Avic. Met.

أن الوجود الذى له موصوف – esse quod <habet> est appropriatum Avic. Met. 199 / 299

3.

تعيّنtaʿayyana

v. ʿynto be specifically assigned
  1. Avic. Met. 154, 82: quod adaptatur ei a quo pendet secundum certitudinem sui esse principaliter; igitur appropriatur ei per hoc

    Marm. 105, 5: يقتضى الذى تعلق به صحة وجوده أوَّلًا فيتعينَّ له بذلك

  1. 1 Avic. Met.
4.

منسوبmansūb (+ ilā)

pass. part. nsbreferred to, related to
  1. Alpet. ch. 13 §24: tunc hec est diversitas secunda que appropiatur [ sic ] motui centri epicicli super centrum ecentrici

    Gold. 63v, 6: فهذا هو الاختلاف الثاني المنسوب إلى حركة مركز فلك التدوير على الخارج المركز

  1. 1 s.v. appropiare nasaba Alpet.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: