appropriari

1.1

خصّḫaṣṣa

v. ḫṣṣ(+ acc.) to be peculiar to, to belong specifically to; (+ bi) to be specified by, to be distinguished by
  1. Avic. An. vol. I 11, 30: in viribus animalibus quae sunt propriae generum eius et deinde appropriantur speciebus eius

    Rahm. 2, 7: بقوى نفسانية تخص جنسه ثم تخص أنواعه

  2. Avic. An. vol. I 91, 71: Respectus autem eius secundum comparationem ad virtutem vitalem appetitivam est modus propter quem accidunt in ea affectiones quae appropriantur homini

    Rahm. 46, 4: فاعتبارها بحسب القياس إلى القوة الحيوانية النزوعية هو القبيل الذى تحدث منه فيها هيئات تخص الإنسان

  3. Avic. Met. 78, 67: Res vero non fit in effectu per aliquid commune, nisi habuerit differentiam per quam approprietur

    Marm. 54, 12: ولا يصير الشىء بالفعل شيئا بالأمر العام ما لم يكن له فصل يخصه

  4. Avic. Met. 306, 3: Sed esse materiale, quamvis materia non praecessit, appropriatur tamen comparatio eius ad causam nomine geniturae

    Marm. 204, 13: وأما المادى، وإن لم تكن المادة سبقت، فيخص نسبته إلى العلة باسم التكوين

  5. Aver. MC Gen. 164vb64: Quapropter necesse est eis dicere, si calor appropriatur sperico, ut frigus approprietur alii corpori

    Eich. 71, 3: فيلزمهم إنْ كانت الحرارة تخصّ الشكل الكري أن تكون البرودة تخضّ شكلا آخر

  6. Aver. Ep. Parv. 191vb43: et appropriatur tactui et gustui hoc, quia non indigent medio

    Blum. 5, 2: ويخص قوتي اللمس والذوق انهما لا يحتاجان فى فعلهما الى متوسط

  7. Alhaz. Opt. 71, 3: et acquiret ex intuitione et certificatione formae eius formam eius particularem, quae appropriatur suo individuo

    Sabra II 141a, 1: ويقتني من تأمله وتحقق صورته صورتَه الجزئية التي تخص شخصه

  8. Alhaz. Opt. 71, 43: Ex comprehensione ergo quarundam intentionum, quae appropriantur formae hominis, comprehendit, quod illud visibile sit homo

    Sabra II 142b, 10: فمن إدراك البصر لبعض المعاني التي تخص هيئة الإِنسان قد أدرك أن ذلك المبصر إنسان

  9. Avic. Gen. 61, 12: et idcirco est usus quod approprietur istud contactui ita quod, <cum> duo corpora obviant sibi et unum in aliud non operatur, in hoc loco non vocabitur contactus

    Qass. 126, 1: ولأجل ذلك جرت العادة بأن يخص هذا المعنى فى هذا الوضع بالمماسة، حتى إذا التقى جسمان، ولم يؤثر أحدهما الآخر، لم يسم، فى هذا الوضع، مماسة

  10. Avic. Gen. 105, 26: Non est ergo rationabilius quod aliqua istarum duarum partium approprietur ad actionem plus quam [ad] alia

    Qass. 161, 5: فليس إحدى الطبيعتين أولى بأن تخص بالفعل من الأخرى

  1. 3 Avic. An.
  2. 3 Avic. Met.
  3. 1 Aver. MC Gen.
  4. 1 s.v. appropriare Aver. Ep. Parv.
  5. 2 Alhaz. Opt.
  6. 3 Avic. Gen.
1.2

اختصّiḫtaṣṣa (+ bi)

v. ḫṣṣto be specified by, to be distinguished by, to be characterized by
  1. Albu. Coni. tr. V, li. 510: planete quidem appropriantur cum illo sine ea quando equidistantia eius ad loca ista succedit in omnibus revolutionibus

    Yama.: فإنّ الكواكب تختصّ بذلك دونها إذا كانت موازاتها لهذه المواضع تتعاقب في سائر الأدوار

  2. Albu. Coni. tr. VIII, li. 19: Et planete quoque proprie appropriantur cum omni specie harum specierum, et appropriantur alii sine aliis

    Yama.: والكواكب أيضا تختصّ بكلّ صنف من هذه الأصناف وتختصّ بعضها دون بعض

  3. Avic. An. vol. I 141, 39: Videntur autem virtutes tangendi multae esse, quarum unaquaeque appropriatur uni contrariorum

    Rahm. 73, 10: ويشبه أن تكون قوى اللمس قوى كثيرة كل واحدة منها تختص بمضادة

  4. Avic. An. vol. II 77, 19: quod fit ex hoc quia totum ex hoc quod est totum, non appropriatur huic et non isti

    Rahm. 207, 2: وذلك لأن الكلى من حيث هو كلى ليس يختص بهذا دون ذلك

  5. Avic. Met. 54, 43: Hae igitur sunt proprietates quibus appropriatur necesse esse

    Marm. 38, 3: فهذه الخواص التى يختص بها واجب الوجود

  6. Avic. Met. 490, 40: Unde non oportet ut, quantum ad illud, approprietur una materia potius quam alia

    Marm. 336, 1: فلا يجب أن تختص بموجبه مادة دون مادة

  7. Alhaz. Opt. 13, 56: Diaphanitas autem non appropriatur alicui ex eis, quae pendent ex luce et colore

    Sabra I 100a, 5: وليس يختص الشفيف بشيء مما يتعلق بالضوء واللون

  8. Avic. Gen. 139, 48: Et idcirco appropriantur materiae consimiles ut sint materiae diversarum formarum a datore formarum

  9. Avic. Gen. 140, 51: et in materia sunt omnes contrarietates in potentia, sed appropriatur in una diversitatum

    Qass. 191, 2: والمادة فيها جميع الأضداد بالقوة، لكنها تختص بواحد من الأضداد

  1. 3 Albu. Coni.
  2. 3 also s.v. appropriare Avic. An.
  3. 15 Avic. Met.
  4. 1 Alhaz. Opt.
  5. 2 Avic. Gen.
[ Goichon 1938, no. 211. ]
1.3

تخصّصtaḫaṣṣaṣa (+ bi)

v. ḫṣṣto be specified by
  1. Avic. An. vol. II 21, 91: et quia appropriata est [ sc. prima causa ] huic

    Rahm. 175, 4: فلما تخصص [sc. السبب الأول] بذلك

  2. Avic. Met. 44, 45: manifestum est autem quod quicquid post non esse habet esse iam appropriatum est per aliquid quod sibi advenit ab alio a se

    Marm. 31, 5: ومن البين أن كل ما لم يوجد ثم وجد فقد تخصص بأمر جائز غيره

  3. Avic. Met. 419, 5: Si autem appropriatur eis individuum, hoc erit respectu temporis alicuius vel dispositionis alicuius

    Marm. 288, 11: وإن تخصصت بها شخصا فبالإضافة إلى زمان متشخص أو حال متشخصة

  4. Ibn Tum. 112d, 14: non enim astringitur tempori, neque appropriatur loco

    Goldz. 242, 10: لا يتقيد بالزمان ولا يتخصص بالمكان

  5. Alhaz. Opt. 69, 1: et sic certificatur forma rei visae, per quam appropriatur illa res visa apud sentientem

    Sabra II 136a, 20: لجملة المبصر تحققت صورة المبصر التي بها يتخصص ذلك المبصر

  6. Avic. Gen. 66, 29: et caliditas et frigiditas cuiuslibet corporum appropriantur ex parte formae substantialis

    Qass. 129, 17: فيتخصص كل جسم منها ببرد أو حر من جهة تلك الصورة

  1. 1 s.v. appropriare Avic. An.
  2. 8 Avic. Met.
  3. 1 Ibn Tum.
  4. 1 Alhaz. Opt.
  5. 1 Avic. Gen.
1.4

اختصاصiḫtiṣāṣ (+ bi)

n. ḫṣṣbeing specified, specification by
  1. Avic. Met. 205, 87: Anima quoque non provenit etiam nisi per esse subiecti corporalis, et possibilitas sui esse est in illo existens per illud propter hoc quod illa materia appropriatur sibi

    Marm. 137, 12: وأما النفس فإنها لا تحدث أيضا إلا بوجود موضوع بدنى. وحينئذ يكون إمكان وجوده فى ذلك قائما به لاختصاص تلك المادة به

  2. Avic. Met. 207, 38: hoc quod appropriatur sibi fit fortuitu

    Marm. 139, 4: فاختصاصه به جزاف

  3. Avic. Gen. 22, 65: Et quid est quod necessitat quod ignis approprietur ut sit elementum propterea quia caliditas eius est necessaria generatis

    Qass. 96, 13: وما الذى يوجب اختصاص النار بالعنصرية لحاجة الكائنات إلى الحرارة

  4. Avic. Qual. 13, 1: Quod autem approprietur mari per naturam suam stare in uno loco et non in alio, non est necessarium

    Qass. 208, 11: وأما اختصاص البحر فى طباعه بموضع دون موضع فأمر غير واجب

  1. 2 Avic. Met.
  2. 1 Avic. Gen.
  3. 1 Avic. Qual.
1.5

خاصّḫāṣṣ (+ bi)

act. part. ḫṣṣpeculiar to
  1. Aver. Ep. Parv. 201ra5: Et primo utrum approprientur anime aut corpori aut utrique

    Blum. 52, 3: والنظر فيهما اولًا هل هما خاصان بالنفس او بالجسد، او هما مما تشترك فيهما النفس والجسد

  2. Aver. Ep. Parv. 202rb3: Videmus enim quod homo non comprehendit de istis in sompno nisi ea que appropriantur sibi

    Blum. 75, 2: فانا نرى المرء انما يدرك من هذه الاشياء ويتقدم له فى النوم الانذار بحدوثها ما كان خاصًا بجسمه او نفسه

  3. Avic. Gen. 114, 45: Nam, si esset compositum ex partibus, partes eius essent oppositae in pertinentia locorum naturalium qui appropriantur eis

    Qass. 168, 13: ولو كان مركبا كانت أجزاؤه مختلفة فى استحقاق الأماكن الطبيعية الخاصة بها

  1. 2 s.v. appropriare ḫaṣṣa Aver. Ep. Parv.
  2. 1 Avic. Gen.

ما كان خاصًا بجسمه او نفسه – ea que appropriantur sibi Aver. Ep. Parv. 75 / 202rb

1.6

مختصّmuḫtaṣṣ (+ bi)

act. part. ḫṣṣspecified by, distinguished by
  1. Avic. Met. 92, 16: Igitur sine dubio appropriata est ei in se forma aliqua

    Marm. 62, 15: فهو إذن لا محالة مختص به لصورة ما فى ذاته

  2. Aver. Ep. Parv. 192ra56: declarata fuerit natura sensuum quibus appropriantur media

    Blum. 9, 10: وسيظهر السبب فى ذلك اذا تبينت طبيعة الحواس المختصة بالمتوسطات

  1. 1 s.v. appropriatus Avic. Met.
  2. 1 s.v. appropriare iḫtaṣṣa Aver. Ep. Parv.

فهو إذن لا محالة مختص به – Igitur sine dubio appropriata est eiAvic. Met. 62 / 92

1.7

تخصيصtaḫṣīṣ

n. ḫṣṣspecification, making specific (n.)
  1. Avic. Met. 332, 1: Deinde praeter has sunt aliae causae quae appropriantur aliquibus tantum dispositionibus motuum particularium, qui non comprehenduntur

    Marm. 225, 3: ثم وراء هذا علل لتخصيص هيئة دون هيئة من الحركات جزئية لا تضبط

  2. Avic. Met. 480, 32: materia habet impressionem in esse illius , et hoc est ipsam appropriari et signari

    Marm. 329, 9: فإن للمادة أيضا تأثيرا فى وجودها وهو تخصيصها وتعيينها

  1. 2 s.v. appropriare Avic. Met.
1.8

جُعل خاصًّاǧuʿila ḫāṣṣan (+ li)

pass. verb. phrase ǧʿl ḫṣṣto be made peculiar to, to be made belong specifically to
  1. Avic. Met. 485, 31: unaquaeque anima non appropriatur corpori nisi quia eius actio est propter illud corpus et in illo

    Marm. 332, 10: ثم كل نفس فإنما جعلت خاصة لجسم بسبب أن فعلها بذلك الجسم وفيه

  1. 1 Avic. Met.
2.1

كان موصوفًاkāna mawṣūfan (+ bi)

verb. phrase kwn wṣfto be described, to be characterized by
  1. Avic. Met. 230, 53: quod, cum res non fuerit appropriata altera affirmativa, appropriabitur hac altera affirmativa

    Marm. 150, 5: أنه إذا لم يكن الشىء موصوفًا بذلك الموجب الآخر كان موصوفًا بهذا الموجب

  2. Avic. Met. 230, 54: Cum autem fuerit appropriata hac, eius essentia non erit ipsa proprietas

    Marm. 150, 6: وليس إذا كان موصوفًا به كان ماهيته هو

  1. 2 Avic. Met.
2.2

وُصفwuṣifa (+ bi)

pass. v. wṣfto be described by
  1. Avic. Met. 230, 65: tunc sine dubio appropriabitur per hoc

    Marm. 150, 14: فلا محالة أنه يوصف بذلك

  1. 1 Avic. Met.
2.3

موصوفmawṣūf (+ bi)

pass. part. wṣfdescribed by
  1. Avic. Met. 299, 61: scilicet inquantum esse quod <habet> est appropriatum secundum quod est post non esse

    Marm. 199, 19: أى من حيث أن الوجود الذى له موصوف بأنه بعد العدم

  1. 1 s.v. kāna mawṣūfan Avic. Met.

أن الوجود الذى له موصوف – esse quod <habet> est appropriatum Avic. Met. 199 / 299

3.

تعيّنtaʿayyana

v. ʿynto be specifically assigned
  1. Avic. Met. 154, 82: quod adaptatur ei a quo pendet secundum certitudinem sui esse principaliter; igitur appropriatur ei per hoc

    Marm. 105, 5: يقتضى الذى تعلق به صحة وجوده أوَّلًا فيتعينَّ له بذلك

  1. 1 Avic. Met.
4.

منسوبmansūb (+ ilā)

pass. part. nsbreferred to, related to
  1. Alpet. ch. 13 §24: tunc hec est diversitas secunda que appropiatur [ sic ] motui centri epicicli super centrum ecentrici

    Gold. 63v, 6: فهذا هو الاختلاف الثاني المنسوب إلى حركة مركز فلك التدوير على الخارج المركز

  1. 1 s.v. appropiare nasaba Alpet.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: