ascendere sursum

1.1

تصعيدtaṣʿīd

n. ṣʿdcausing to ascend; ascending (n.)
  1. Avic. Gen. 104, 6: quia spargit [ sc. caliditas ] eam [ sc. aquam ] ascendendo sursum

    Qass. 160, 7: فإنها [sc. الحرارة] تفرقه [sc. الماء] تصعيدًا

  2. Avic. Qual. 47, 97: et tunc patitur [ sc. ferrum et vitrum et similia ] ascendere sursum, sicut est de cupro

    Qass. 231, 16: فإنه [sc. الحديد والزجاج والطلق وغير ذلك] حينئذ يقبل التصعيد مثل النحاس

  1. 1 Avic. Gen.
  2. 1 Avic. Qual.
1.2

صعدṣaʿida

v. ṣʿdto ascend
  1. Avic. Gen. 135, 81: Praeterea, adhuc poterit aliquis dicere quod vapor et fumus ascendunt sursum ratione societatis ignis

    Qass. 186, 5: وأيضًا فلقائل أن يقول إن البخار والدخَان يصعدان على سبيل مرافقة النارية

  1. 1 Avic. Gen.
1.3

متصعّدmutaṣaʿʿid

act. part. ṣʿdascending
  1. Avic. Gen. 117, 27: quia motus qui advenit ei de novo non fit ex contrarietate primi motus qui ascendit sursum

    Qass. 171, 8: لم تكن الحركة المتسفلة حادثة عن ضد الحركة المتصعدة الأولى

  1. 1 Avic. Gen.
2.1

سماsamā

v. smwto rise high
  1. Avic. Gen. 48, 92: et quod ignis non ascendit sursum rotundando

    Qass. 115, 15: وأن النار لا تسمو متدحرجة

  1. 1 Avic. Gen.
2.2

سموّsumūw

n. smwrising high (n.)
  1. Avic. Gen. 12, 45: Sed ignis non est nisi aer in quo coaluit caliditas et appetit ascendere sursum

    Qass. 88, 5: وأما النار فليست إلا هواء اشتدت به الحرارة، فرام سموا

  1. 1 Avic. Gen.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: