assuescere

1.1

عاودʿāwada (+ acc.)

v. ʿwdto be accustomed to
  1. Aris. Anim. III 779a20: Pueri autem non assueverunt vigilare

    Brug.: فاما الصبيان فلم يعاودوا السهر

  1. 1 Aris. Anim. III
1.2

عادة وأخلاقʿāda wa-aḫlāq

n. + n. ʿwd ḫlqhabit and natural dispositions
  1. Mesue Aph. A §78: Convalescentes secundum infirmitatem suam debent quidem tractari nec tamen ex toto permittantur haberi prout assueverint sani

    Troup.: الناقهون من العلل ينبغي أن يتصاونوا مثل مقدار زمن مرضهم، لكن لا يدعون مع ذلك كلية عادتهم قبل المرض وأخلاقهم

  1. 1 Mesue Aph. A

لكن لا يدعون مع ذلك كلية عادتهم قبل المرض وأخلاقهم – nec tamen ex toto permittantur haberi prout assueverint sani Mesue Aph. A §78

2.

تلقّىtalaqqā (+ acc.)

v. lqyto accept (a revelation)
  1. Avic. Met. 533, 27: ita ut vulgus assuescat eis quae descendunt super linguam eius a Deo et angelis eius

    Marm. 365, 17: حتى يتلقى الجمهور رسمه المنزل على لسانه من الإله والملائكة

  1. 1 Avic. Met.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: