assuetudo
اعتيادiʿtiyād
n. ʿwd – being accustomed to (n.)-
Alhaz. Opt. 41, 61: Et ista argumentatio erit argumentatio in fine velocitatis propter assuetudinem virtutis distinctivae, in comprehendendo remotionem visibilium per argumentationem et certificationem
Sabra II 58a, 8: وهذا الحدس يكون في غاية السرعة لكثرة اعتياد القوة المميزة لإدراك أبعاد المبصرات بالحدس والتيقن
- 1 Alhaz. Opt.