averti

1.1

أعرضaʿraḍa (+ ʿan)

v. ʿrḍto turn away from
  1. Avic. An. vol. I 241, 92: tunc cur non videmus, cum avertimur, speculum a quo discessit radius?

    Rahm. 133, 10: فكيف لا نرى ما أعرضنا عنه وفارقه الشعاع؟

  2. Avic. An. vol. II 149, 53: cum vero avertitur [ sc. oculus ] ab illo, fit illud sibi in potentia proxima effectui

    Rahm. 247, 12: وإذا أعرضت [sc. العين] عن ذلك الشىء صار ذلك بالقوة القريبة من الفعل

  1. 7 Avic. An.
1.2

معرضmuʿriḍ (+ ʿan)

act. part. ʿrḍturning away from (intr.)
  1. Avic. An. vol. II 139, 7: intellectus rei iam acquisitus est et comparationes, sed anima avertitur ab eis

    Rahm. 241, 17: أن يكون قد حصل التصور واكتسب لكن النفس معرضة عنه

  2. Avic. An. vol. II 156, 61: Potest [ sc. anima ] autem habere in se scientiam et averti ab ea et impediri

    Rahm. 251, 19: بل يجوز أن يكون عندها [sc. النفس] العلم وتكون معرضة عنه مشغولة

  1. 2 Avic. An.

لكن النفس معرضة عنه – sed anima avertitur ab eis Avic. An. 241 / vol. II 139

2.

غفلġafala (+ ʿan)

v. ġflto ignore s.th., to disregard s.th.
  1. Avic. An. vol. II 146, 8: sed intellectus aliquando aspicit illas et aliquando avertitur ab illis

    Rahm. 245, 15: والعقل ينظر إليها مرة ويغفل عنها أُخرى

  1. 1 Avic. An.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: