brutus
بهيميbahīmī
adj. bhm – animal (adj.)-  Aver. Ep. Parv. 202vb39: et mundus non declinans ad mores brute anime 
-  Aver. Ep. Parv. 203ra53: anima enim bruta Blum. 91, 10: فان شأن النفس البهيمية fa-inna šaʾna l-nafsi l-bahīmiyyati 
- 2 Aver. Ep. Parv.