causare
اقتضىiqtaḍā
v. qḍy – to make necessary-
Avic. Gen. 102, 21: quia frigiditas causat congelationem et condensationem
Qass. 158, 15: فإن البرد يقتضى الجمود والتكاثف
-
Avic. Gen. 109, 16: et natura <non> causat aliud praeterquam illum locum
Qass. 164, 14: لأنه لا يقتضى طبعا غير ذلك الوضع
- 2 Avic. Gen.
جعلǧaʿala
v. ǧʿl – to make, to bring about-
Avic. Gen. 88, 11: ut eius coniunctio cum elemento causet elementum proprie et non competat alii
Qass. 147, 8: حتى يجعل تركيبها مع العنصر اسطقسا بالتخصيص دون غيره
- 1 Avic. Gen.
موجبmūǧib (+ li)
act. part. wǧb – necessitating, causing-
Avic. Gen. 117, 28: immo est [ sc. motus ] propter formam contrariam formae quae causat ascensum
Qass. 171, 9: بل [sc. الحركة] عن الصورة المعاندة للصورة الموجبة للتصعد
- 1 Avic. Gen.
حجّةḥuǧǧa (pl. ḥuǧaǧ)
n. ḥǧǧ – argument, plea-
Albu. Coni. tr. III, li. 184: significat multas contrarietates et causas et vilitatem causidi<c>orum in linguis suis causando
Yama.: دلّ على كثرة المضادّات والخصومات وعلى دحوض الخصماء في ألسنتهم بالحجج
- 1 Albu. Coni.
بالحجج – causando Albu. Coni. tr. III, li. 184