cessare

1.1

وقفwaqafa

v. wqfto come to a stop, to come to an end, to stop; to arise (e.g. of a question)
  1. Avic. An. vol. I 46, 67: cum habitum fuerit, cessabit permutatio

    Rahm. 21, 5: وإذا حصل فقد وقفت الاستحالة

  2. Avic. An. vol. I 109, 94: sicut nutrimentum ignis non cessat quamdiu invenerit materiam

  3. Avic. Met. 302, 35: et ideo non cessat interrogatio facta de illis per quare ullo modo

    Marm. 202, 11: ولذلك لا يقف فيها سؤال لِمَ البتة

  4. Avic. Met. 335, 66: causa finalis terminatur et cessat

  5. Aris. Anim. III 750b1: et cum pertransierit iuventus et diminuetur sperma, cessabit generatio omnino

  6. Aris. Phys. VII 8, 14 (242a19): Sed non in infinitum, immo necesse est cessare in aliquo

  7. Aris. Phys. VII 18, 14 (242b32): Manifestum est ergo quod motus ab alio aliquando debet cessare et non debet procedere in infinitum

  1. 2 Avic. An.
  2. 6 Avic. Met.
  3. 1 Aris. Anim. III
  4. 2 Aris. Phys. VII
1.2

كان وقوفkāna wuqūfun (+ li)

verb. phrase kwn wqfto come to a stop
  1. Avic. An. vol. I 109, 93: non deberet nutrimentum corporum cessare

    Rahm. 55, 11: لما كان يجب أن يكون للأبدان وقوف فى النمو

  1. 1 Avic. An.
1.3

وقوفwuqūf

n. wqftermination
  1. Avic. Gen. 79, 17: quia senex, postquam cessat in eo augmentatio, impinguabitur

    Qass. 140, 11: فإن الشيخ بعد وقوف النمو قد يسمن

  1. 1 Avic. Gen.

بعد وقوف النمو – postquam cessat in eo augmentatioAvic. Gen. 140 / 79

1.4

توقّفtawaqqafa (+ ilā)

v. wqfto arrive at
  1. Avic. Met. 403, 66: et tunc non cessabit quousque sit ibi differentia

    Marm. 277, 7: فلا يتوقف إلى أن يكون هناك فصل

  1. 1 Avic. Met.
2.1

انقطعinqaṭaʿa

v. qṭʿto cease, to end (intr.)
  1. Avic. An. vol. II 147, 14: a quo principio postea cum avertitur, cesset emanatio

  2. Avic. Met. 456, 36: sin autem, cessabit motus

    Marm. 313, 6: وإلا لانقطعت الحركة

  3. Avic. Met. 470, 17: alioquin cessaret apud eum

  1. 1 Avic. An.
  2. 2 Avic. Met.
2.2

انقطاعinqiṭāʿ

n. qṭʿcessation
  1. Avic. Gen. 10, 4: ne propter defectum materiae generatio cesset

    Qass. 86, 11: كيلا يضطر تناهى المادة إلى انقطاع الكون

  1. 1 Avic. Gen.

إلى انقطاع الكون – generatio cessetAvic. Gen. 86 / 10

3.

كفّkaffa (+ ʿan)

v. kffto cease doing s.th., to rest
  1. Aris. Phys. VII 4, 3 (242a1): Amplius, quod non movetur ab aliquo, non cessat moveri cessante aliquo alio motu

    Bad. 734, 7: إن ما كان لا يتحرك عن شىءٍ ما فليس يكفُّ أصلًا عن حركته بوقوف شىءٍ ما آخر عن الحركة

  2. Aris. Phys. VII 46, 22 (248a27): Haec autem turbatio quiescit et cessat partim a natura partim ex aliis

  1. 5 Aris. Phys. VII
4.

سكنsakana (+ ʿan)

v. sknto stop, to cease (doing s.th.)
  1. Avic. An. vol. II 30, 3: sed tamen hoc tunc saepius agit cum ipsa virtus cessat repraesentare ea quae sunt sibi propinquiora

    Rahm. 179, 8: إذا كانت هذه القوة قد سكنت عن محاكاة أمور هى أقرب إلىها

  1. 1 Avic. An.
5.

انتهىintahā (+ ilā)

v. nhw / nhyto terminate at
  1. Avic. Met. 327, 87: apud quod vel cessabit motus vel durabit motus

    Marm. 221, 5: إلى ما تنتهى إليه الحركة

  1. 1 Avic. Met.
6.

امتنعimtanaʿa (+ ʿan)

v. mnʿto refrain from
  1. Avic. Met. 342, 10: Unde eum qui bene facit alii … non cessat [ sc. vulgus ] vocare liberalem

    Marm. 232, 5: فلا يمتنعون عن تسمية من يحسن إلى غيره … جوادًا

  1. 1 Avic. Met.
7.

تركtark

n. trkrefraining (to act) (n.)
  1. Avic. Met. 442, 55: ut in nihilo sit hora cessandi et hora inchoandi

    Marm. 304, 6: ثم كيف يجوز أن يتميز فى العدم وقت ترك ووقت شروع؟

  1. 1 Avic. Met.
8.

إعراضiʿrāḍ

n. ʿrḍdesisting (n.)
  1. Avic. Met. 58, 7: necessario inducitur [ sc. sophisticus ] ad unum ex his duobus, scilicet ut vel cesset et quiescat, vel cognoscat sine dubio ex istis rebus sibi esse conclusum

    Marm. 40, 8: يضطر [sc. السوفسطائي] إلى أحد الأمرين إما إلى السكوت والإعراض

  1. 1 Avic. Met.

إما إلى السكوت والإعراض – ut vel cesset et quiescatAvic. Met. 40 / 58

9.

بقي معطّلًاbaqiya muʿaṭṭalan

verb. phrase bqy ʿṭlto remain ineffective
  1. Avic. Qual. 40, 73: quando digeritur [ sc. cibus ] a caliditate extranea pro alio, cessabit ipsa a convenientia illius inventi

    Qass. 225, 14: فإنها تبقى معطلة عن موافقة الوجود

  1. 1 Avic. Qual.
10.

كلّkalla

v. kllto become weak, to become exhausted
  1. Aver. MC Gen. 158vb53: Et cum ita sit, necesse est ut generatio nunquam cesset

    Eich. 28, 14: وإذا كان ذلك كذلك فبالواجب ألّا يُخَلّ* الكون [ * sic, probably correct: يكلّ ]

  1. 1 Aver. MC Gen.
11.

فارقfāraqa

v. frqto separate o.s. from
  1. Avic. Met. 217, 44: Unde numquam cessant a potentia

    Marm. 146, 6: فهو لا يفارق ما بالقوة

  1. 1 Avic. Met.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: