cito accidere (or: citius a.)
سرعsaruʿa (+ ilā)
v. srʿ – to hurry to, to hasten to-
Aris. Anim. II 665b30: Et hoc manifestum est, quia frigus cito accidit isti membro, locus autem cordis est econtrario, sicut diximus superius quod venae transeunt per alia membra corporis interiora, et non transeunt per cor
Kruk: ان البرد يسرع الى هذا العضو ويشتد عليه anna l-barda yasruʿu ilā hāḏā l-ʿuḍwi wa-yaštaddu ʿalayhi
-
Aris. Anim. II 682b16: Et quia istud animal est fixum pauci motus, citius accidit ei occasio animalibus boni motus
Kruk: ولان هذا الحيوان ثابت قليل الحركة، تسرع اليه الضرورة اكثر من الحيوان الجيد الحركة wa-li-anna hāḏā l-ḥayawāna ṯābitun qalīlu l-ḥarakati, tasruʿu ilayhi l-ḍarūratu akṯara mina l-ḥayawāni l-ǧayyidi l-ḥarakati
- 2 Aris. Anim. II