combustio
احتراقiḥtirāq
n. ḥrq – combustion; scorching (of crops); burning, being burnt (n.) (also astrol.)-
Albu. Intro. JS 261, 1663: Mercurius vero quia est in sexto circulo estque brevis corde prope Solem et multe retrogradationis et combuxtionis et occultationis, assimilaturque in multitudine combuxtionis sue ac retrogradationis
-
Albu. Intro. JS 288, 564: Et pre ceteris planetis gravius impedit Lunam et Venerem per combustionem , quia sunt frigide humide
-
Albu. Coni. tr. I, li. 399: et erunt flagella eorum tempore destructionis domini eiusdem signi per combustionem vel cetera
-
Albu. Coni. tr. V, li. 920: et erit annus aridus siccus, cum vehementia frigoris destruentis herbas et plantas et arbores, et paucitatem herbarum et combustionem messium
Yama.: وتكون السنة مجدبة يابسة مع شدّة البرد المهلك للعشب والنبات والثمار وقلّة الربيع واحتراق الزروع
-
Alcab. diff. III, li. 35: Et dum incipit intrare radios, dicitur incepisse comburi vel incedisse in combustionem
-
Avic. Met. 503, 17: sed saepius est quia plura ex individuis specierum sunt remota a combustione
Marm. 345, 5: فى كنف السلامة من الاحتراق
-
Avic. Gen. 143, 22: etiam in hieme est cruditas, in perpetuitate autem aestatis est combustio
-
Avic. Qual. 9, 23: per hoc quod observat aliam condicionem quae est combustio et amaritudo
Qass. 205, 13: شرط الاحتراق والمرارة
-
Avic. Qual. 36, 2: Capitulum de maturatione et cruditate et de putrefactione et combustione
- 2 Albu. Intro. JS
- 7 Albu. Coni.
- 1 Alcab.
- 1 Avic. Met.
- 1 Avic. Gen.
- 3 Avic. Qual.
إحراقiḥrāq
n. ḥrq – combustion, burning (s.th.)-
Albu. Intro. JS 33, 1170: Quia efficiuntur ex proprietate et motu eius naturali in rebus sibi coniunctis per naturam conversiones naturales, i.e. combustio
-
Albu. Intro. JS 33, 1170: Ignis ergo est causa combustionis rerum que comburuntur per eum
-
Albu. Coni. tr. VI, li. 984: et mortem cadere in homines et combustionem plurium regionum Arabum
-
Avic. An. vol. I 35, 24: sicut corpus quod est ita aptum ut proveniat ex eo combustio
Rahm. 15, 5: مثل كون الجسم بحيث يصدر عنه الإحراق
-
Avic. Gen. 40, 29: si dicatur quod ignis parvus in quantitate operatur calefactionem et combustionem
-
Avic. Qual. 40, 84: non erit putrefactio, sed erit combustio vel desiccatio
-
Avic. Qual. 41, 16: si caliditas fuerit fortis, fit putrefactio et si fuerit fortior ista, erit desiccatio vel combustio
- 1 Albu. Intro. JS
- 1 Albu. Coni.
- 1 Avic. An.
- 1 Avic. Gen.
- 2 Avic. Qual.
حريقḥarīq
n. ḥrq – fire, conflagration-
Albu. Coni. tr. II, li. 824: cum multitudine ventorum et fulgorum et nubili et combustionis et paucitate plantarum
-
Albu. Coni. tr. VI, li. 982: significat illud cadere nimiam combustionem in plures regiones
-
Aris. Anim. III 763b1: in tempore in quo fuit combustio in regione Labrioz tulerunt quidam homines multos halzon ad loca quae erant in ripa maris in regione Arvi et dimiserunt ipsa illic
Brug.: فى الزمان الذى كان فيه الحريق
- 23 Albu. Coni.
- 1 Aris. Anim. III
حرقḥarq
n. ḥrq – burning (n.)-
Albu. Intro. JS 259, 1573: de eo scilicet ad quod perveniunt esse hominis mortui ex sepultura vel extractione a sepultura, aut suspensione vel combustione
Lemay 410, 977: مِمَّا يصير إليه حالات الإنسان المَيِّت من الدفن … أو الحرق
-
Albu. Coni. tr. IV, li. 22: et interfectione et lite et combustione cum igne
- 1 Albu. Intro. JS
- 1 Albu. Coni.
إحراق واحتراقiḥrāq wa-ḥtirāq
n. + n. ḥrq ḥrq – burning (s.th.) and being burnt (n.)-
Avic. Met. 503, 13: fuit ideo necesse ut intentio prodesset ad essendum haec duo ex quibus provenirent nocumenta combustionis ; combustio enim est sicut cum ignis comburit membrum alicuius hominis religiosi
Marm. 345, 2: لم يكن بد من أن يكون الغرض النافع فى وجود هذين يستتبع آفات تعرض من الإحراق والاحتراق
- 1 Avic. Met.