comitans inseparabile (or: c. inseparabiliter)
لازمlāzim
act. part. lzm – concomitant-
Avic. Met. 240, 79: accidentibus non, quoniam accidentia aut sunt inseparabiliter comitantia naturam
Marm. 158, 8: أن تكون لازمة للطبيعة
-
Avic. Met. 518, 40: et hic dolor non est ex aliquo comitanti inseparabili
Marm. 355, 10: وهذا الألم ليس لأمر لازم
- 2 Avic. Met.