commendabilis
حسنḥasan
adj. ḥsn – good-
Ibn Tum. 112a, 36: Misit eum cum dispensatione et misericordia, et specialiter ei dedit sapientiam et timorem, et nobilem constituit ipsum per clementiam, et direxit eum ad virtutes commendabiles
Goldz. 239, 7: وهداه الى الاخلاق الحسنة
- 1 Ibn Tum.