confirmare

1.

أوجبawǧaba

v. wǧbto make necessary; to entail necessarily
  1. Avic. An. vol. I 261, 12: quod nostra sententia approbata confirmat et non est argumentatio quae destruat

    Rahm. 146, 15: وكان صحة مذهبنا المبرهن عليه توجبه وكان لا برهان البتة ينقضه

  2. Avic. Gen. 44, 16: Opinio autem unius elementi confirmat alterationem in agendo et recipiendo operationem

    Qass. 112, 13: وأما مذهب من يرى أن عنصرًا واحدًا، يوجب الاستحالة بالفعل والانفعال

  3. Avic. Gen. 44, 17: et non confirmet generationem

  1. 1 Avic. An.
  2. 2 Avic. Gen.
2.1

حقّقḥaqqaqa

v. ḥqqto verify
  1. Anar. 36, 18: Cum enim probaverimus quod omnes tres anguli trianguli sunt equales duobus rectis, confirmabitur propositio, ergo fiet conclusio

    Arnz. 57, 11: نكون قد حقّقنا هذا الخبر فيصير نتيجة

  1. 1 Anar.
2.2

تحقيقtaḥqīq

n. ḥqqconfirmation
  1. Anar. 15, 5: et hanc nostram dictionem confirmat illud quod dixit Euclides post hoc

    Arnz. 20, 3: وقد يدلّ على تحقيق قولنا ما قاله او قليدس فيه

  1. 1 s.v. ḥaqqaqa Anar.
3.1

إثباتiṯbāt

n. ṯbtevidence, confirmation
  1. Avic. Gen. 33, 00: istud ergo confirmat alterationem: ipsi tamen non tenent quod alteratio habet modum constantiae

    Qass. 104, 17: وهذا إثبات للاستحالة. وليس للاستحالة عندهم وجه إثبات

  1. 1 Avic. Gen.
3.2

استثباتistiṯbāt

n. ṯbtstabilising (n.)
  1. Aver. Ep. Parv. 202vb63: et bonitas sue actione est in confirmando et bene ymaginando illam rem quam ymaginaverat

    Blum. 87, 7: وكانت جودة فعلها انما هى الاستثبات وجودة التصوير والاتقان للشىء الذى تصورها

  1. 1 Aver. Ep. Parv.
4.

جزمǧazama (+ ʿalā)

v. ǧzmto impose, to attribute categorically
  1. Avic. Met. 494, 29: Et qui venit post eum confirmavit dictum eius; ipse vero qui scripsit hoc fuit homo confundens et perturbans rem

    Marm. 338, 16: فجزم عليه القول من تأخر عنه على أن كاتب ذلك الكلام شديد التذبذب والاضطراب

  1. 1 Avic. Met.
5.

أكّدakkada

v. ʾkdto confirm
  1. Avic. An. vol. I 265, 80: Potest autem haec dictio confirmari

    Rahm. 149, 7: ويمكن أن يؤكد هذا القول

  1. 1 Avic. An.
6.

استثنىistaṯnā

v. ṯnyto select (and affirm a proposition in a syllogism) (log.)
  1. Aver. MC Gen. 164rb36: Leucippus vero confirmat precedens, quod est manifestum sensui, et concludit vacuum esse

    Eich. 67, 4: وأمّا لوقيس فإنّه استثنى ما هو ظاهر للحسّ وهو المقدّم فأنتج أن الخلاء موجود

  1. 1 Aver. MC Gen.
[ Goichon 1938, no. 73; 76. ]
7.

اعترافًاiʿtirāfan

adv. acc. ʿrfacknowledging (n.)
  1. Ibn Tum. 110a, 27: Non sufficio ad laudem tuam, sicut tu laudasti temetipsum. Per hoc igitur affirmat negationem et qualitatem, confirmans eum esse magnum et excelsum

    Goldz. 233, 8: لا احصى ثناء عليك انت كما اثنيت على نفسك تنبيها على نفي التشبيه والتكييف واعترافا للغني الحميد بالجلال والعظمة

  1. 1 Ibn Tum.
8.

احتجّiḥtaǧǧa (+ bi)

v. ḥǧǧto advance s.th. as an argument
  1. Albu. Intro. JS 142, 225: Et confirmaverunt sententiam suam per ignem qui videtur accendi in quibusdam corporibus, i.e. in ramis quorumdam frutectorum, aut qui fulget ex fulgore

    Lemay 246, 121: وإحتجّوا على ذلك بالنار الَّتي تجذب من قرع خشبتين او من البرق

  1. 1 Albu. Intro. JS

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: