coniugatio
اقترانiqtirān
n. qrn – conjunction-  Alhaz. Opt. 63, 36: et coniugationes illarum faciunt etiam alios modos pulchritudinis Sabra II 120a, 25: وتفعل هذه المعاني أنواعًا من الحسن باقتران بعضها ببعض 
-  Alhaz. Opt. 63, 46: et comprehendit [ sc. visus ] ipsas [ sc. intentiones ] compositas et comprehendit compositionem et coniugationem illarum Sabra II 120b, 9: ويدركها [sc. البصرُ المعاني] مركبةً، ويدرك اقترانها وتألفها 
- 2 also s.v. coniunctio Alhaz. Opt.
تركيبtarkīb (pl. tarākīb)
n. rkb – combination-  Aver. MC Gen. 169ra11: Compositiones autem sive coniugationes que fiunt ab istis sunt sex Eich. 95, 9: ولمّا كانت التراكيب المتولّدة عنها ستّة 
- 1 Aver. MC Gen.