constans esse
ثابتṯābit
act. part. ṯbt – constant, stable-
Avic. Gen. 59, 68: scilicet quod remanet species substantiae, inquantum est rerum visa signata et firma, sicut est de aqua calefacta quae est constans in sua substantia
Qass. 124, 8: فما كان من هذه الجملة يبقى نوع الجوهر من حيث هذا المشار إليه ثابتا، كالماء يسخن، وهو ثابت بشخصه
- 1 Avic. Gen.
ثباتṯabāt
n. ṯbt – firmness-
Albu. Coni. tr. III, li. 118, version c, see fn. 38: significat quod mulieres coment se, et religioni et esse constantes in veritate et fide
Yama.: دلّ على تزيّن النساء وتزهّدهنّ وثباتهنّ في اليقين والدين
- 1 Albu. Coni.
وثباتهنّ في اليقين – et esse constantes in veritateAlbu. Coni. tr. III, li. 118, fn.