credere

1.1

صدّقṣaddaqa

v. ṣdqto believe s.th., to be convinced of; (+ bi) to believe in
  1. Anar. 33, 10: iam diximus in precedentibus per se nota esse que necesse est per se ab omnibus recipi, et ut per se credantur absque medio

    Arnz. 51, 6: إنّا قد قلنا فيما تقدّم إنّ العلوم المتعارفة ينبغي أن تكون مقبولة بذاتها عند الناس كلّهم ويصدّقون بها بانفسها اعني بغير توسّط

  2. Avic. Met. 516, 83: quia puto hoc esse scilicet ut anima hominis imaginet principia separata verissime et credat illa esse credulitate verissima

    Marm. 353, 13: وأظن أن ذلك أن يتصور نفس الإنسان المبادئ المفارقة تصورا حقيقيا، وتصدق بها تصديقا يقينيا

  3. Avic. Met. 528, 23: Similiter crede esse istarum intentionum pendere ex cura

  4. Aris. Anim. II 673a17: In regione vero quae dicitur Graece Archadie crediderunt homines hunc sermonem, ita quod disputaverunt de quodam homine decollato

  5. Aris. Anim. III 716a7: Et rectum est credere hoc, quando fuit consideratum quomodo erit semen et unde et a quo

  6. Avic. Gen. 43, 89: crederes quod istud non est per introitum ignis

  7. Avic. Gen. 43, 90: crederes veritatem alterationis in qualitate et quantitate

  8. Avic. Qual. 21, 34: Et plurimi istorum non credunt quod puteis et fontibus subterraneis accidit quod dictum est

  1. 1 Anar.
  2. 4 Avic. Met.
  3. 1 Aris. Anim. II
  4. 1 Aris. Anim. III
  5. 2 Avic. Gen.
  6. 1 Avic. Qual.
1.2

تصديقtaṣdīq

n. ṣdqassent, granting assent; belief
  1. Avic. Log. 2va62: Id autem quod opponitur ei fit cognitum: deinde per illud cognoscitur aliud ad modum credendi illud

    Madk. 18, 7: وأما الشىء الذى يترتب أولا معلوما، ثم يُعْلم به غيره على سبيل التصديق

  2. Avic. Log. 3ra15: Impossibile est animum moveri ab uno solo intellectu ad credendum aliquid

    Madk. 21, 3: ليس يمكن أن ينتقل الذهن من معنى واحد مفرد إلى تصديق شىء

  3. Avic. An. vol. I 97, 47: sed prima intelligibilia sunt propositiones quas contingit credere non aliunde nec quia auditor percepit ullo modo esse possibile eas aliquando non credere

    Rahm. 49, 8: أعنى بالمعقولات الأولى المقدمات التى يقع بها التصديق لا باكتساب ولا بأن يشعر المصدق بها أنه كان يجوز له أن يخلو عن التصديق بها وقتا البتة

  4. Avic. An. vol. II 104, 20: Quartum vero est verba quibus facile creduntur eo quod probabilia sunt

  5. Avic. Met. 58, 13: dictio … non est potior … ad credendum

  6. Avic. Met. 507, 93: non est via ad probandum eam nisi credendo testimonio prophetae

  7. Avic. Gen. 31, 65: Quod autem magis movet nos ad credendum vel ad non credendum hoc

  1. 2 Avic. Log.
  2. 8 Avic. An.
  3. 2 Avic. Met.
  4. 1 Avic. Gen.
[ Goichon 1938, no. 361. ]
1.3

صدقṣidq

n. ṣdqveracity
  1. Ibn Tum. 112a, 21: et statuit ipsum [ sc. Alchoranum ] Deus in miraculum, ut crederent in eum

    Goldz. 239, 2: فجعله [sc. القرآن] اللّه آية لصدقه

  1. 1 Ibn Tum.

لصدقه – ut crederent in eumIbn Tum. 239 / 112a

2.1

اعتقدiʿtaqada

v. ʿqdto believe (firmly)
  1. Albu. Intro. JS 188, 464: Et hec est narratio quam non credit nisi quisquis fuerit insipiens et nesciverit potentiam dei omnipotentis in rebus

    Lemay 317, 258: وهذا قولٌ لا يعتقده إلَّا جاهل لا يعرف قدرة الله على الأشياء

  2. Albu. Coni. tr. II, li. 1046: et ideo accidit eis diversitas et credulitas, quia crediderunt illum ex hac parte

    Yama.: فعرض لهم الاختلاف واعتقادهم إنّما اعتقدوه من هذه الجهة

  3. Fara. Scien. GC 108, 18: deinde declarat quod illud quod est cum istis proprietatibus, est illud de quo oportet credi quod est Deus cuius est fama sublimis

  4. Avic. Met. 520, 67: quia ipsa imaginat quicquid credebat de dispositionibus alterius mundi

  5. Avic. Met. 540, 45: Has autem actiones, si quis egerit et non crediderit eas esse a Deo

  6. Aver. Ep. Parv. 193rb34: credendo quod lux est corpus

  7. Aver. MC Int. diff. IV, 95, 27: cum crediderimus in re aliqua quod est bona

  8. Aver. MC Int. diff. IV, 98, 82: Et credulitas quidem contrarii predicati in re, in qua creditur essentia predicati

    Butt. 121, 9: وأما اعتقاد ضد المحمول فى الشىء الذى اعتقد فيه وجود المحمول

  1. 1 Albu. Intro. JS
  2. 1 Albu. Coni.
  3. Fara. Scien. GC
  4. 2 Avic. Met.
  5. 1 Aver. Ep. Parv.
  6. 2 Aver. MC Int.
2.2

اعتقادiʿtiqād

n. ʿqdbelieving, conviction
  1. Avic. Met. 540, 46: sed crediderit quod in omni actione oportet eum recordari Dei

    Marm. 369, 16: وكان مع اعتقاده ذلك يلزم فى كل فعل أن يتذكر الّله

  2. Aver. MC Gen. 164ra41: Ratio autem que eos movit ad hoc credendum

    Eich. 95, 9: والقول الذى حرّكهم إلى هذا الاعتقاد

  1. 1 Avic. Met.
  2. 1 Aver. MC Gen.
3.1

ظنّẓanna

v. ẓnnto think, to believe, to assume
  1. Aris. Anim. II 639a6: Et ego credo quod doctus debet habere hanc dispositionem et virtutem

  2. Aver. MC Gen. 164rb8: sed magis quod ei contingit est quod ea que sunt opinabilia secundum consuetudinem ut sint mala, credere quod sunt bona

  3. Mesue Aph. B §20: non curetur [ sc. corpus ] cum rebus principalia membra ledentibus, quod si feceris nocebis cum confortare te crederis

    Troup.: فلا تعالج بما يضر أو يخالف الأعضاء الرئيسية فانا ان فعلنا ذلك أضررنا من حيث نظن انا ننفع

  4. Avic. Gen. 23, 96: credunt quod unum elementum in aliud non convertitur

  5. Avic. Gen. 27, 66: crediderunt quod receptio actionis primo et principaliter erat in eo

  6. Avic. Qual. 9, 33: Non autem est verum quod credunt aliqui quod salsedo aquae maris provenit ex eo quod …

  7. Avic. Qual. 19, 12: quemadmodum credunt quod fugit aqua ab igne

  1. 1 Aris. Anim. II
  2. 1 Aver. MC Gen.
  3. 1 Mesue Aph. B
  4. 13 Avic. Gen.
  5. 7 Avic. Qual.
3.2

ظنّẓann

n. ẓnnassumption
  1. Avic. Gen. 11, 12: Et crediderunt hoc ex eo quod expedit elementum figurationibus

    Qass. 87, 2: ودعاه إلى ذلك ظنه أن العنصر ينبغى أن يكون مطاوعا للتشكل

  2. Avic. Gen. 63, 74: quia crediderunt quod omnes qualitates … erant formae istis corporibus

    Qass. 128, 1: ولظنهم أن هذه الكيفيات كلها أو بعضها صور لهذه الأجرام

  1. 3 Avic. Gen.

ولظنهم أنّ – quia crediderunt quodAvic. Gen. 128 / 63

4.

حسبḥasiba

v. ḥsbto assume, to believe
  1. Aver. MC Gen. 168rb50: sicut credo, apud eos, tamen manifestum est quod iste res sunt in istis dispositionibus

  2. Avic. Gen. 65, 19: Crediderunt ergo isti quod intendebat dicere potentias aptitudinum

    Qass. 129, 11: فحسب هؤلاء أنه يعنى القوى الاستعدادية

  1. 1 Aver. MC Gen.
  2. 1 s.v. ḥasaba Avic. Gen.
5.

آمنāmana (+ bi)

v. ʾmnto believe in
  1. Ibn Tum. 110b, 17: Credimus in ipsum omnes qui a Creatore processimus

    Goldz. 233, 20: آمنا به كل من عند ربنا

  1. 2 Ibn Tum.
6.

توهّمtawahhama

v. whmto imagine
  1. Avic. An. vol. II 64, 20: Attende dispositionem infirmi cum credit se convalescere

    Rahm. 199, 18: وتأمل حال المريض الذى توهم أنه قد صح

  2. Avic. An. vol. II 64, 21: aut sani cum credit se aegrotare

  1. 2 Avic. An.
7.1

سُلّمsullima

pass. v. slmto be accepted, to be conceded
  1. Avic. An. vol. II 14, 82: Crede hoc nunc sic positum

    Rahm. 170, 16: أن هذه القوى كلها لنفس واحدة وأنها خوادم للنفس، فليسلم ذلك وضعا

  1. 1 Avic. An.
7.2

تسليمtaslīm

n. slmconceding, concession
  1. Avic. An. vol. I 249, 20: et potuerimus excusare illud aliqua levi excusatione violentiae et sustinuerimus illud credere

    Rahm. 138, 8: وكان لذلك وجه وعذر متكلف لنسامح فى تسليمه

  1. 1 Avic. An.
8.

إقرارiqrār (+ bi)

n. qrracknowledging, conceding (n.)
  1. Anar. 26, 11: Non tamen dimittitur discipulus quin cogatur credere

    Arnz. 40, 5: لكن يفارق المتعلّم على الاقرار به على طريق المسامحة

  1. 1 Anar.
9.

وُثقwuṯiqa (+ bi)

impers. pass. v. wṯqto be depended upon, to be trusted
  1. Mesue Aph. A §96: Nulli medico etiam studioso credendum est nisi etatis et probato

    Troup.: لا ينبغي أن يوثق بالحسن الشاب في العناية بالطب حتى يبلغ الأشد ويجرب

  1. 1 s.v. awṯaqa Mesue Aph. A
10.

قدّرqaddara

v. qdrto presume
  1. Avic. Qual. 85, 10: Sed istud, ut credo, est iudicium timorosum

    Qass. 261, 7: فإن هذا، كما أقدر، تحكم خائف

  1. 1 Avic. Qual.
11.

رأىraʾā

v. rʾyto perceive, to consider
  1. Avic. Gen. 12, 46: Dicentes autem de vapore inducti sunt propterea quia credunt quod est aliquod corpus habens rationem medii per comparationem ad elementum

    Qass. 88, 6: وأما القائلون بالبخار فدعاهم إلى ذلك أنهم رأوا جرما نسبته إلى العناصر نسبة الوسط

  1. 1 Avic. Gen.
12.

زعمzaʿama

v. zʿmto maintain, to claim
  1. Avic. Qual. 9, 21: Et non similiter errat qui credit quod salsedo aquae maris provenit propter terrestreitatem quae commiscetur ei

    Qass. 205,12: فلم يخطىء من زعم أن ملوحة ماء البحر لأرضية خالطته

  1. 1 Avic. Qual.
13.

دعوىdaʿwā

n. dʿw / dʿyclaim
  1. Avic. Gen. 69, 00: sicut dicunt illi qui credunt de alkimia

    Qass. 132, 8: كما يفعله أصحاب دعوى الأكسير

  1. 1 Avic. Gen.

أصحاب دعوى الأكسير – illi qui credunt de alkimiaAvic. Gen. 132 / 69

14.

أدرىadrā

v. dryto let s.o. know
  1. Avic. Gen. 22, 63: Sed quis crederet quod toti caeli sunt ignei ut verificetur quod dicunt?

    Qass. 96, 12: فما يدرينا أن السموات كلها نارية حتى عسى أن يصح ما يقولونه؟

  1. 1 Avic. Gen.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: