deducens
مؤدٍّmuʾaddin (+ ilā)
act. part. ʾdy – leading to-
Avic. Met. 271, 97: tunc intentio ipsius definitionis non est intentio definiti, sed quiddam deducens ad ipsum et demonstrans ipsum
Marm. 185, 7: لم يكن الحد يعينه* معناه معنى المحدود، بل كان شيئا مؤديًا إليه كاسبا له [ * Bertolacci 2006, 516: بعينه ]
- 1 Avic. Met.