deficere (or: defficere)

1.

قصرqaṣara (or: qaṣṣara) (+ ʿan)

v. qṣrto fall short of, to fail to reach s.th., not to be equal to s.th.
  1. Avic. Met. 504, 29: Similiter de materia, iam notum est quod ipsa deficit in aliquibus et in ipsa deficiunt perfectiones aliquarum rerum

    Marm. 345, 13: وكذلك فأن المادة قد علم من أمرها أنها تعجز عن أمور، وتقصر عنها الكمالات فى أمور

  2. Avic. Met. 504, 31: sed a Deo multa supplentur ei quod non est comparatio eorum ad id quod sibi deficit

  3. Avic. Gen. 108, 1: sed calefactio aquae … deficit a calefactione terrae quae minus infrigidat per naturam et tardius

    Qass. 164, 5: لكن مسخن الماء … فيقصر عن مسخن الأرض الذى هو أقل تبردا، فى الطبع، وإبطاء

  4. Avic. Gen. 147, 29: et accidit illi potentiae quod deficiat in sua operatione istius certi temporis

  5. Avic. Qual. 79, 82: et < quod > non impeditur per eum dum non deficit dispositum cui pertinet receptio

    Qass. 256, 11: ولأنه لا يقصر عنه مستحق مستعد

  1. 2 Avic. Met.
  2. 2 Avic. Gen.
  3. 1 Avic. Qual.
2.

عجزʿaǧaza (+ ʿan)

v. ʿǧzto be incapable (of), to be powerless
  1. Avic. Met. 504, 29: Similiter de materia, iam notum est quod ipsa deficit in aliquibus

    Marm. 345, 13: وكذلك فإن المادة قد علم من أمرها أنها تعجز عن أمور

  2. Ibn Tum. 109d, 12: et si defficerent animalia rationabilia et irrationabilia

    Goldz. 232, 5: فاذا عجز الحيوان العاقل فغير العاقل

  3. Ibn Tum. 112a, 26: Cumque defficerent, nec tale quid possent introducere, constat necessario quod …

  1. 1 Avic. Met.
  2. 10 Ibn Tum.
3.1

أضعفaḍʿafa

v. ḍʿf1to weaken (trans.)
  1. Mesue Aph. A §51: nam, si qualitate fortior fuerit [ sc. medicina ] , deficit natura et contrariatur

    Troup.: لأنه [sc. الدواء] ان كان قوي الكيفية أضعف الطبيعة ونافرها

  2. Mesue Aph. A §101: Catartico dato pregnanti, deficiunt principalia membra nati omnibus diebus vite sue

    Troup.: سقي الحامل الأدوية المسهلة يضعف أعضاء الجنين الرئيسية مدى عمره

  1. 2 Mesue Aph. A
3.2

ضعفḍaʿufa

v. ḍʿf1to be weakened
  1. Mesue Aph. A §130: Deficiente virtute deficiunt principalia membra et morbis afficiuntur neque illa defendere possunt

    Troup.: بسقوط القوة تضعف الأعضاء الرئيسية فتقبل المواد وتضعف القوى عن دفعها

  1. 1 Mesue Aph. A
3.3

ضعفḍuʿf (or: ḍaʿf) (+ ʿan)

n. ḍʿf1incapacity to, being too weak for (n.)
  1. Mesue Aph. A §82: Apostema in senibus ne retrorsum medicamine cogatur videndum est, ne deficiat natura ad dispergendum illud

    Troup.: المشايخ اذا خرج بهم خراج فينبغي أن لا تردعه لضعف طباعهم عن تقبله

  1. 1 Mesue Aph. A
4.

عُدمʿudima

pass. v. ʿdmto cease to exist
  1. Avic. Met. 372, 98: si autem fuerit [ sc. unitas ] temporalis nec defecerit interim, tunc ipsa est sicut erat, nam iterata est

    Marm. 254, 1: فإن كانت [sc. الوحدة] زمانية ولم تعدم فى الوسط فهى كما كانت لا أنها كررت

  2. Avic. Met. 372, 99: sed si defecerit, tunc unitas erit aliud individuum

    Marm. 254, 1: وإن عدمت ثم أوجدت فالموجدة شخصية أخرى

  1. 2 Avic. Met.
5.1

انتقصintaqaṣa

v. nqṣto decrease (intr.)
  1. Avic. Gen. 73, 73: et calefaciet [ sc. ignis ] per aliquid <caloris> inventum in eo et, si defecerit, erit propterea quod est receptibilis <frigoris> ab extra per suam materiam, terra existente in actu

    Qass. 136, 3: وتسخن [sc. النار] بسخونة موجودة فيها، وإن انتقصت؛ لأنها أيضا تقبل البرد بمادتها عن الأرض بالفعل

  1. 1 Avic. Gen.
5.2

ناقصnāqiṣ

act. part. nqṣlacking
  1. Avic. Qual. 27, 47: quia contiguum frigidum non patitur a suo contiguo inquantum est frigidum, sed inquantum illud infrigidatum, deficit a frigiditate < et est > aptum ad additionem frigiditatis

    Qass. 216, 17: لأن المجاور البارد ليس ينفعل عن مجاوره من حيث هو بارد؛ بل من حيث ذلك مبرد، وهو ناقص البرد، مستعد لزيادة التبرد

  1. 1 Avic. Qual.

وهو ناقص البرد – deficit a frigiditateAvic. Qual. 216 / 27

6.

لا يبلغlā yabluġu

negated v. blġnot to reach
  1. Ibn Tum. 113a, 1: et hiis quidem quibus defficiunt significationes, et non comprehendunt comprehensiones

    Goldz. 243, 4: وما لا تبلغه الدلالات ولا تحيط به الادراكات

  1. 1 Ibn Tum.
7.

انقطعinqaṭaʿa

v. qṭʿto cease (intr.)
  1. Avic. An. vol. I 282, 83: Anima … scit enim quod id cuius odor defecit subito, iam abiit

    Rahm. 161, 3: بأن تعلم [sc. النفس] أن الذى انقطعت رائحته دفعة قد زال

  1. 1 Avic. An.
8.

كلّkalla

v. kllto become weak, to become exhausted
  1. Aver. MC Gen. 175rb43: Dixit Et quia transmutatio rerum transmutatarum secundum generationem et corruptionem et universaliter aliquo modo transmutationis est successiva et nunquam deficit

    Eich. 139, 4: قال: ولمّا كنّا نجد التغيّر فى الأشياء التى تتغيّر بالكون أو بالاستحالة أو بأيّ ضرب كان من ضروب التغيّر متشافعا أو متتابعا من غير أن يخلّ* [ * sic, probably correct: يكلّ ]

  1. 1 Aver. MC Gen.
9.

مدبرmudbir

act. part. dbrretreating (astrol.)
  1. Alcab. diff. I, li. 314: et si fuerit [ sc. planeta ] in cadentibus ab angulis, dicitur deficere

    Yama.: وإذا حلّ [sc. كوكب] في السواقط عن الأوتاد قيل له مدبر

  1. 1 Alcab.

قيل له مدبر – dicitur deficereAlcab. diff. I, li. 314

10.

لا يخرجlā yuḫriǧu

negated v. ḫrǧnot to produce, not to bring out
  1. Nico. Plan. §117: Quarundam iterum semen cum debiles fuerint, deficit, ut pinus et palmae

    Dross.: ومنه ما اذا ضعف لم يخرج بزرا اصلا مثل الصنوبر والنخل

  1. 1 Nico. Plan.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: