definitus (or: difinitus, diffinitus)

1.

محدودmaḥdūd

(nominalized) pass. part. ḥdddefined, delimited, determined; defined thing
  1. Albu. Intro. JS 92, 230: Hec et his similia ex rebus diffinitis essentie ac loci

  2. Anar. 14, 9: Et ideo anguli recti sunt difiniti quia sunt equales; anguli vero alii quia sunt maiores aut minores rectis, non sunt difiniti

  3. Anar. 26, 8: postquam Euclides dedit difinitiones essentiam cuiusque rei difinite significantes, processit ad numerandum ea que sunt premittenda

  4. Avic. An. vol. I 92, 82: et quicquid simile est huic de propositionibus quarum differentia a per se notis primis scilicet intelligibilibus definita est in libris logicis

    Rahm. 46, 12: وما أشبه ذلك من المقدمات المحدودة الانفصال عن الأوليات العقلية المحضة فى كتب المنطق

  5. Avic. An. vol. I 255, 12: et ut mensura eius habeat terminum definitum quo nullus minor potest apprehendi

    Rahm. 142, 9: وأن يكون للمقدار منه حد محدود لا يقع الأصغر منه فيه

  6. Avic. Met. 28, 31: et quae est dispositio compositae substantiae, et quomodo est dispositio utriusque secundum suas definitiones, et quam comparationem habent inter se definitiones et definita

  7. Avic. Met. 265, 63: Capitulum de assignanda comparatione definitionis et definiti

    Marm. 180, 9: فصل فى تعريف مناسبة الحد المحدود

  1. 1 Albu. Intro. JS
  2. 3 Anar.
  3. 3 Avic. An.
  4. 17 Avic. Met.
2.

مجزومmaǧzūm (+ bi)

impers. pass. part. ǧzmdecided, settled, certain
  1. Avic. An. vol. II 79, 45: Sententia autem est conceptio definita vel certissima, opinio vero est conceptio ad quam acceditur cum formidine alterius partis

    Rahm. 208, 1: فالرأى هو الاعتقاد المجزوم به والظن هو الاعتقاد المميل إليه مع تجويز الطرف الثانى

  1. 1 Avic. An.
3.

متحصّلmutaḥaṣṣil

act. part. ḥṣlrealized
  1. Avic. Met. 261, 93: et quomodo, ex genere et differentia cum sint duo, fiat unum quiddam definitum in effectu

    Marm. 172, 12: وكيف يكون عن الجنس وعن الفصل، وهما شيئان، شىء واحد متحصل بالفعل

  1. 1 Avic. Met.
[ Goichon 1938, no. 165. ]
4.

منتهٍmuntahin (+ ilā)

act. part. nhw / nhyterminating at
  1. Avic. An. vol. II 82, 00: Punctus enim est aliquis finis qui non separatur a linea in situ nec a mensura definita in illa tali separatione

    Rahm. 210, 8: وذلك لأن النقطة هى نهاية ما لا تميز لها عن الخط فى الوضع أو عن المقدار الذى هو منته إليها

  1. 1 Avic. An.
5.

كان فصلًاkāna faṣlan

verb. phrase kwn fṣlto be a decisive judgement
  1. Avic. An. vol. II 8, 99: Et haec virtus … quae est domina, iudicans in animali iudicium non definitum sicut iudicium intellectuale

    Rahm. 167, 2: فهذه القوة … هى الرئيسة الحاكمة فى الحيوان حكما ليس فصلا كالحكم العقلى

  1. 1 s.v. faṣl Avic. An.

القوة … الحاكمة فى الحيوان حكما ليس فصلا – virtus … iudicans in animali iudicium non definitumAvic. An. 167 / vol. II 8

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: