demum
ثُمّṯumma
conj. ṯmm – then-
Albu. Coni. tr. II, li. 277: et consequetur [ sc. elevans ] ex hoc mentis rancorem; demum superabit eum, si Saturnus fuerit fortunatus in domo sua
Yama. : ويناله [sc. القائم] بذلك السبب غموم ثمّ يظفر به وإن كان زحل مسعودا في بيته
- 1 Albu. Coni.