denominare

1.

اشتقّištaqqa (+ acc. + min)

v. šqqto derive s.th. (a name) from
  1. Avic. An. vol. I 147, 32: alio [ sc. modo ] vero, cum denominatur eius [ sc. odoris ] nomen secundum similitudinem eius ad saporem, ut dicatur odor dulcis et odor acidus

    Rahm. 77, 8: والجهة الأُخرى أن يشتق لها [sc. رائحة] من مشاكلتها للطعم اسم فيقال رائحة حلوة ورائحة حامضة

  2. Avic. Met. 267, 7: aliquando autem denominatur eius nomen a suo comitanti

  3. Avic. Met. 279, 38: sed a nominibus eorum denominatur nomen

  1. 1 Avic. An.
  2. 2 Avic. Met.
2.

سمّىsammā

v. smyto call, to name
  1. Alpet. ch. 1 §23: tunc posuerunt istos duos motus celo inclinato super illum primum (et denominaverunt ipsum a celo signorum)

    Gold. 6v, 3: فجعلوا هاتين الحركتين لفلكٍ مائل على ذلك الاول وسموه بفلك البروج

  2. Avic. Gen. 5, 56: existimaverunt quod simplicia … in suis substantiis non corrumpuntur, quia nihil eorum est inventum purum in sui natura … sed antea denominatur a vincente

    Qass. 79, 13: زعموا أن البسائط … فإن جواهرها لا تفسد، بل لا شىء منها يوجد صرفا فى طبيعته … لكنه إنما يسمى بالغالب

  1. 1 s.v. musamma Alpet.
  2. 1 Avic. Gen.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: