denominative

1.1

بالاشتقاقbi-l-ištiqāq

prep. phrase šqqderivatively, paronymously (philos.)
  1. Avic. Log. 9rb44: Debes autem scire quod differentia … est sicut rationale quod predicatur de specie absolute: rationalitas autem predicatur de specie denominative

    Madk. 82, 12: واعلم أنّ الفصل … هو الناطق الذى يحمل على النوع مطلقا، لا النطق الذى يحمل على النوع بالاشتقاق

  2. Avic. Met. 284, 61: nec ut differentiam substantiae intelligamus, verbi gratia, differentiam quae praedicatur de substantia univoce, sed differentiam quae praedicatur de ea denominative

  3. Avic. Met. 284, 62: est enim, sicut iam nosti, differentia quae denominative praedicatur, non univoce

    Marm. 179, 17: فيكون حينئذ ما علمت ويكون فصلا بالاشتقاق لا بالتواطؤ

  1. 1 s.v. ḥaml ištiqāq Avic. Log.
  2. 2 Avic. Met.

ويكون فصلا بالاشتقاق – est enim … differentia quae denominative praedicaturAvic. Met. 179 / 284

1.2

حمل اشتقاقḥaml ištiqāq

genit. compound ḥml šqqderivative predication, paronymous predication (philos.)
  1. Avic. Log. 3vb34: Predicatio autem fit duobus modis: quia aut univoce sicut hoc quod diximus quod Socrates est homo …, aut denominative ut albedo de homine

    Madk. 28, 6: والحمل على وجهين: حمل مواطأة، كقولك: زيد إنسان …؛ وحمل اشتقاق كحال البياض بالقياس إلى الإنسان

  1. 1 Avic. Log.
[ Goichon 1938, no. 327. ]

والحمل … حمل اشتقاق كحال البياض بالقياس إلى الإنسان – Predicatio … fit … denominative ut albedo de homineAvic. Log. 28 / 3vb

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: